Brabantsche yeesten. Les gestes des ducs-de-Brabant par Jean de Klerk d'Anvers (3 delen)

Hoe Godevaert metten baerde regneerde ende sine doot.

Dat Eerste Capittel.

Als van Lovene Godevaert metten baerde
Verheven wart met groter waerde,
Hertoghe van Lothrike te sine,
En mochti nochtan sonder pine
Dat lant wel behouden niet;
Want Heinric die hads verdriet
In sijn herte wel menichfoude
Dat hi sijn lant dus laten soude;
Ende woude hem ieghen setten.
Godevaert en waende oec niet letten
Hi en woude heer sijn int selve lant,
Dat hem die keiser gaf metter hant,
Ende ghinc orloghen op Heinrike,
Dat hi verliesen moeste Lothrike,
Ende verdreven bleef uut sinen lande,
Ende dede hem selke scande,
Dat hi Godevaerde, ten selven tide,
Moeste laten die westside
Van der Masen, al tenen male.
Dus wijde Godevaert sine pale,
Ende vercreech Lothrike met allen,
Dat sinen vorders was ontvallen.
Waert was hi ende liefghetal,
Met hoghen princen over al;
Ende sonderlinghe was hi ghemint
Van den keiser (om dat hien kint
Wijs, ghetrouwe ende stout):
Des haddi ere menichfout;
Want sine omsaten dwanc hi soe
Dat si sijnre vrientscap waren vroe,
Ende des sijns niet en dorsten ghenieten,
Ende al omme hem tsine lieten.
Hi was goet den Gods husen;
Hi stichte kerken ende clusen;
Hi toende wel bi daghe ende bi nachte
Dat hi was van Karels gheslachte.
Hoe langhe dat hi regnerende was
Dats dat ic niet en las;
Maer doen hi sterf screefmen, voerwaer,
Elf hondert ende veertich jaer
God Ons Heren incarnatioen,
Ende was eerlijc begraven doen
Te Affelgheem in die abdie:
Oec gaf hi ene partie
Van sinen goede daer binnen,
Om te hebbene die Gods minne.
Vier kindere liet die prince hoghe:
Godevaert, die bleef hertoghe,
Ende Heinric, die wart monnec daer na
Te Haffelgheem, als ic versta,
Ende Aliten, als ict bescreven vant,
Die coninghinne was van Enghelant,
End Yde, van Cleven gravinne,
Ende Clarisse, die om die Gods minne
Maghet bleef, ende maghet starf,
Daer si hemelrike mede verwarf.