Boek van de wraak Gods

7 Dat de bisschop van Luik met andere, elders woonachtige heren tegen zijn onderdanen streed

Toen ik te Antwerpen verbleef en daar aan het schrijven was, kwam mij een gerucht ter ore dat te Luik gevochten was tussen het volk en de bisschop [Engelbert van der Mark, 19 juli 1346]. Die werd door zijn eigen mensen aangevallen. De dappere man van Valkenburg [Dirk iv] liet het leven, evenals een groot aantal van zijn manschappen, wat ook een groot verlies was. De bisschop liet de heren daar achter en trok zich terug. Ook de koning van Bohemen [Jan de Blinde] - die aan de zijde van de bisschop streed - en een aantal graven lieten al hun krijgsvolk achter op het slagveld. Ze trokken zich in alle rich

[p. 56]

tingen terug, waarheen ze maar konden, naar plaatsen waar ze veilig waren. Dat deden ze met minder eer dan ze daar gekomen waren.

Bij het eerste woord dacht ik dat deze gebeurtenis in dit boek thuishoorde. Het is immers een voorbeeld van de wraak Gods, waarover ik hiervoor, overeenkomstig de waarheid, veel heb verteld. Het laat zien hoe de heren hun onderdanen altijd te vriend moeten houden, zowel rijken als eenvoudigen. Dat zou in hun eigen voordeel zijn. Want als zijn onderdanen in opstand komen, kan een heer daartegen geen stand houden. Op plompe wijze zullen ze alles, vooral hun toorn, afreageren op de mensen van edele afkomst. Een heer kan zijn mensen nergens meer mee tegen zich in het harnas jagen, dan door het recht niet te handhaven en de privileges van zijn land en zijn steden niet in acht te nemen. Nochtans neemt hij vooral God tegen zich in, die zwaar zal straffen. Houd uw volk te vriend, gij heren. Als u uw zaken in gerechtigheid bestuurt, zal God noch mens u kwaad berokkenen.