Serena(1898)–Marie Agathe Boddaert– Auteursrecht onbekend Vorige Volgende [pagina 7] [p. 7] [Als een moeder] 'k Voel me als een moeder, die met eigen hand Haar deur ontsluit, en hare kindren laat Vrijwillig zwerven langs de koude straat - Naar diepzwart woud wellicht, of windkil strand! En als zij luistert,.... en daar ommegaat Vinnige windvlaag, en zij nu geen wand Van veilig huis weet om hen.... overmand Door vrees hen roepen wil - maar 't is te laat! Zij tuurt ze na. - De kopjes één voor één, Met zachten glimlach, traan of boud gebaar, Slaan juist den hoek om, weggekleind in 't klaar Scherp licht.... Nog nooit zag zij hun tengre leên. Zóó broos, zóó teer! En tusschen hen en haar Voor goed nu de open wereld, stormen zwaar! Vorige Volgende