betaeld; doch zy lag nog bewusteloos, toen zyne belediging my wegdreef. Ik klaeg niet over den man: hy behoefde my geen woord van achting toe te voegen; waerom had hy geen regt my, met myn bestoven' mantel, en zonder ander gevolg dan myn' poedel, voor een bedelaer aen te zien!
- Door welk toeval bevondt gy u daer? vroeg de markiezin, met eene bewogene stem.
- De dood van een' bloedverwant riep my naer Parys terug. Ik had in Duitschland myne studiën volbragt; ik was arm, jong en gezond: de beste eigenschappen, om eene voetreis te ondernemen. Ik heb dagen by dagen op de toppen der bergen rondgedoold.
- Die geredde is dus een ideael, dat voor altyd uw hart houdt gekluisterd? merkte Zéphirine aen.
- Ik ben nooit een dweeper geweest, en ik weet niet waerom men niet bewonderen kan zonder te begeeren; daerenboven heb ik...
- Zyn dat de menschen, die uwe geschiedenis weten moeten? fluisterde de baron hem stil en ernstig toe.’
Julius voleindigde zyne zinsnede niet. Er werden nieuwe bezoekers aengekondigd. Mynheer de Breteuil herinnerde De l'Hôpital, dat zy elders gewacht werden. Hy volgde den baron, die zyn afscheid nam. Toen hy zich voor de markiezin boog, zeide zy hem iets, met