Een nieuw liedt-boekje, genaamt het dubbelt Emausje, bestaende in eenige nieuwe liedekens
(1742)–Tannetge Kornelis Blok–
AuteursrechtvrijOp de Wijse: Verdwaelde Koninginne.De dood het loon der zonden,
Wel eer door Adams Val,
In ‘t Paradijs gevonden,
Die op het aerdsche dal;
Wat leeft vernielt, de mensch ontzielt,
En brengt haer in ‘t bederven:
Of in de vreugt, na datz’ in deugt
Of in haer zonden sterven
2. Schier niet een konder wesen,
Geen schrik of angst zoo groot,
Daer menschen so voor vresen,
Gelijk als voor de dood,
Daer nogtans raed, is om dit quaed,
Ten besten voor te komen,
Dat wy de dood, nog al haer nood,
| |
[pagina 82]
| |
Behoeven niet te schroomen.
3. Dewijle dit grousaem wesen:
En dit verbeelde quaet;
‘t Geen ons de dood doet vresen,
Niet in de dood bestaet;
Maer al ‘t verdriet: dat ons geschied,
Als zy ons kome genaken
Bestaet daer in: dat wy ons zin,
Te vast aen d’aerde maken
4. Maer willen wy verwerven
Een dood als sonder pijn:
Soo laet ons leeren sterven:
Dewijl wy in ‘t leven zijn:
Daer in dat wy: ons maken vry:
Van wereld, vleesch en zonden,
En het gebod: van onzen God,
Volbrengen t’allen stonden.
5. Dewijl dat onze zonden,
Sijn prikkels van de dood,
Die hebben wel bevonden.
Veel dwase menschen snoot,
In ‘t tegendeel, die hier geheel,
Des Heeren wet betragten,
Die ziet men dat: doods engen pat,
Als met verlangen wagten
6. Wy zien Balthaser seer beven,
Die alle boosheid doet,
En die Godvrugtig leven
Dien gaen haer te gemoet,
Exempel an, een heylig man,
Hoord eens zijn zoete reden,
Nu Heer hy zegt: laet uwen Knegt,
Gaen na u woord in vreden.
7. Siet uyt het vleesch te scheyden,
Noemt hy in vrede gaen,
En al die haer bereyden gelijk hy had gedaen
Die vresen ziet, ook geen verdriet
Komt haer de dood betrappen,
Want zy gewis, haer maer en is
Een vyand zonder wapen
| |
[pagina 83]
| |
8. Siet Christus is gekomen,
Die als een sterken helt,
De dood haer magt benomen
Heeft, ons vry gesteld,
Indien dat wy, ons nu maer vry
Behouden van de zonden,
Doods bitter roet, is honing soet,
Geworden en bevonden
9. Gelukkig zijnse heden,
Die haer geheel verstand,
In dese kunst besteden,
Te leeren sterven, want
Gelijk den Boom goddeloos en vroom
Komt uijt het vleesch te scheijden,
Soo sal de Heer haer namaels weer
Door sijn streng oordeel leijden.
10. Och eeuwig is te lange,
Het onderscheijd te groot,
De pijne veel te strange,
De vreugde veel te groot,
Te agten ligt wy sijn verpligt,
Ons zelven te vereijden.
t’Allen termijn, gesteld te sijn,
Als of wy moesten scheijden.
11. Indien wy altijd dagten,
Dit is mijn lesten stond,
Wy souden ons wel wagten
Van quaed doen en van sond
Ia neerstig spoen, om nu te doen
Dat wy wel souden wenschen
’tHebben gedaen, wanneer wy gaen
Den weg van alle menschen
12. Hier door zal men verwerven,
Een wel bereijd gemoed,
Al die dus leere sterven
Die is de dood zeer soet,
Breekt hier dit huis, ‘t is haer geen kruis,
Wanneer dat zy gedenken,
Dat God eens sal syn kind’ren al,
Veer heerlijker schenken.
leert Sterve |
|