Een nieuw liedt-boekje, genaamt het dubbelt Emausje, bestaende in eenige nieuwe liedekens
(1742)–Tannetge Kornelis Blok–
AuteursrechtvrijWijse: Siet Iesus zoet. Of: Hoe quelt de min.Wel zoet Ieugt,
Sonden wy u met vreugt,
Niet eens wezen verheugt,
My dunkt ‘t is nu den tijd,
Al om te zyn verblijd,
En waerom zouden wy niet vrolijk wesen,
Wie heeft het aen de Ionkheid oit mispresen,
Dat zy verblijd was in haar jongen tijd.
| |
[pagina 80]
| |
2. O Ionkheyd fier,
Het schijnd gy zoekt alhier,
Niet als u dwaes plazier;
En hoe gy aldermeest,
Vermaken zult uw’ Geest:
En veel genugt en vrolijikheid bedryven,
Het schijnd gy meend hier eeuwiglijk te blijve
Neen Ionkheid neen,
Gy zult eens moeten scheen
3. Dat haestig wend,
alhier is ons levens end:
dat is ons wel bekend:
Maer sou daerom de Ieugt,
Niet mogen zijn verheugt
Want moet de dood ons haestig overkomen:
Soo dient den tijd voor al wel waergenomen:
Souden wy hier,
wat hebben ons playzier.
4. Dat gy den tijd,
Waerneemt tot u profijt,
dat werd u niet benijt:
Maer en besteet die hier,
Dan in geen dwaes playsier,
dat in verdriet wel haest staet te verkeeren:
wild gy verbleyt,
Verblijd u in den Heere,
Ionkheid vreest God,
En doet na zijn Gebod.
5. Souden wy dan,
Alzoo van stonden an,
Ons moeten keeren van,
Al ons zoerte geneugt:
Uyt vreese Gods en deugt:
Wild dog de Ionkheid daer ook niet mee quellen,
Want God te dienen willen wy uytstellen,
Tot den ouden dag,
Gelijk men eertijds plag.
6. Maer ziet de dood,
die spaerd geen klein nog groot,
En brengt er veel in nood,
En gy doet wat u lust,
En zijt in als gerust,
En vreest geen quaet dat u mogt overkomen
En werd dan van de dood eens weggenomen
Maer gy dan niet,
In druk en zwaer verdriet.
7. Wy hoopen neen,
dog eer wúyt ‘t leven scheen,
Willen wy ons beteren,
want God gelijk men zeyt,
Is vol barmhertigheid,
Schoon dat wy hem nu niet van herten vresen,
Hy zal ons dan nog wel genadig wesen
Wel te verstaen,
Als wy hem roepen aen
| |
[pagina 81]
| |
5. ‘t Is wel geseyt,
God is veelteyds bereyt,
Tot barmhertigheid,
Maer als gy beter weet,
En nu u tijd besteet,
En dient de wereld in u jonge leven,
Meend gy dat God dit u zal vergeven,
Neen Ionkheid ziet,
Zyn woord en zeyt dat niet.
9. ‘t Waer best gedaen,
Na dat ik kan verstaen,
de wereld te versmaen?
Want al haer zot getoy
Al schynd het nog so moy
En nog zoo schoon; en heerelyk bepereld.
‘t Is even wel niet anders als de wereld.
Dier haest vergaet,
Met al haer listen quaet.
10. Ia sy vergaet,
Met al haer listen quaet,
En als ‘t dan is te laet.
dan baet naklagen niet,
daerom wel voor u ziet,
want gy sult haer,
of sy zal u verlaten:
En ‘t zal dan u bedroefde ziel niet baten,
Schoon dat gy had,
ook al des wereld schat.
Leert Sterven |
|