Een nieuw liedt-boekje, genaamt het dubbelt Emausje, bestaende in eenige nieuwe liedekens

[Het eerste deel]

[p. 2]

Opdracht.

Beminden van de deugd’, en lesen, singen, digten
Hier hebje weder stof, UE. Geesten te verligten.
Niet door een deel gerel, van ydelheid en logen.
Maar door een hooger Geest, uit Wysheids borst gesogen,
En dat door eene Maagh, een Maagh vol yver vuur
Daar Godes Geest in woond, die uitkogt tyd en uur
Om t’wandelen in ‘t Vlek, dat Emaus is genaamt.
Waar door sy vele van haar tytgenoots beschaamt
Hier meentse dat zy d’Heer, als by de slippen hiel,
En niet van haar liet gaan, tot dat zy gaf haer Ziel
In Godes handen weer, diet haar eerst had gegeven
En reysde so van hier, in hoop van ‘t eeuwig leven
Vol Goddelyken troost, soo sy selfs ging getuigen.
Soo datse willig was, haar onder hem te buigen.
Wel singt en neurd dan hier in dese nieuwe Lieden
Die Tanneken de Blok u Lien hier aan komt bieden,
Op dat g’hier na met haar, in ‘t Hooge Hemel Hof,
Meugt singen op de Harp, des Alderhoogstens Lof
Dat gun en geeft ons God, dat wy daar t’saam versamen,
En daar toe segt myn hert, met volle monden Amen.

Gedenkt te Sterven

M.D.