Ben ik eigenlijk wel links genoeg?

Viva

Vandaag zou ik een lans willen breken voor het nieuwe damesweekblad Viva, dat zojuist is verschenen en onder het motto ‘dag breikous, dag zeurkous’ revolutionair afscheid neemt van de denkpatronen van weleer.

Ik heb respect voor dit initiatief. We weten tenslotte allemaal dat frisse ideën weliswaar gretig met de mond worden beleden, maar als het er in de praktijk op aankomt, geeft de helft niet thuis. Hulde daarom voor mensen als Philip Mechanicus (fotograaf), Joop Bromet (interviews), Suzanne Piët (interviews zonder franje), Ed van der Elsken (schrijver met de camera), Gerth van Zanten (verslaggever en essayist) en Eva Hoornik (medewerkster literatuur), die hun naam hebben willen verbinden aan deze onderneming.

[p. 44]

Hulde vooral ook aan Douwe Egberts, Verkade, Biotex, Albert Heijn, Sola en vele, vele andere Hollandse bedrijven die het prille tijdschrift met hun advertenties althans een begin van morele steun durven geven.

Is Viva dan zo erg?

Ja, kijk eens - voor mij niet.

Ik kan een pittig interview met Cees Nooteboom best hebben, te meer omdat hij blijkens een bijgevoegde foto flink heeft gegeten sinds Gerard van het Reve hem een doodziek aapje noemde. Ik stoot me niet aan Herma Vergouwe die het hier trouwens - bij mijn weten voor het eerst - voor mekaar krijgt een hele column vol te schrijven zonder één keer een vies woord van drie letters dat begint met een p, een k of een 1 te gebruiken. Ik juich het toe dat er nu eindelijk eens een vrouwenvraagbaak is, waarin dingen van deze tijd aan de orde worden gesteld (‘Ik hoorde dat de zoon van Doris Day aan de drugs is geraakt. Is dat zo?’ - Antwoord: ‘...Zijn beroemde moeder beloofde hij, zijn leven te beteren en haar weer regelmatig naar de kerk te vergezellen. Zijn baard heeft hij in het ziekenhuis laten afscheren en zijn haardos is flink gekortwiekt’). Maar ik kan me voorstellen dat er toch nog honderden, misschien wel duizenden vrouwen in Nederland zijn die maar heel moeilijk kunnen wennen aan de rubriek Psycho-Sex onder redactie van dokter Babbeleba van Ussel, met wekelijkse bijdragen van de op het eerste gezicht wel erg alternatieve drs. Jan van Baerle.

Maar laten we Jan nou even nemen. Jan is ‘onze gids’ op de ‘ontdekkingsreis’ door ons eigen lichaam - en jong als-ie is schrijft-ie fris-van-de-lever over wat je dus met het lichaam allemaal kunt doen dus.

Ik citeer even.

‘Je bent met z'n tweeën’ (schrijft Jan dus), ‘dus geen programma maken van eerst dit en dan dat. Je wil die ander een fijn gevoel geven, en dat betekent: invoelen. Inspraak van jouw gevoel, inspraak voor wat je samen doet. Je bent ergens waar je met elkaar bezig kunt zijn. Neem zijn hand in jouw hand. Dat is alles. Denk aan niets anders. Denk aan jouw hand. Aan zijn hand. Ontspan de rest van je lichaam een beetje. Zit gemakkelijk. Zorg dat hij gemakkelijk zit en concentreer je op je handen. Veeg de rest maar weg - wat je straks wil doen, wat je hem wil vragen, wat je

[p. 45]

wil dat hij jou zou zeggen. Weg. Wat nu telt zijn je handen. Voelen. Strelen. Verschillen in gevoel. Rug-palm-muis-vingers. Tussen de vingers - nagels - eelt - dunne haren - dikke haren. Ga door. Blijf bij je handen en zie wat er gebeurt. Hoe vindt hij 't. Hoe vind jij 't. Voel het samen. Praat erover. Maar achteraf. Praat weinig. Laat je handen het werk doen. Communiceren. Er zijn geen woorden voor nodig. Ben er helemaal.

Meer kan je niet zijn.’

Aldus Jan dus.

En juist omdat ik Viva zo'n dapper initiatief vind, maar juist ook omdat ik tegelijkertijd vrouwen ken die wat Jan hier zo hijgerig opschrijft ontzaggelijk vies vinden, juist daarom zou ik die vrouwen willen aanraden: lees het tóch, en als je d'r moeite mee hebt, vervang dan in Jan z'n stukje de handen, de vingers, de nagels, het eelt en de haren even door een half pond fijngesneden andijvie, een teentje knoflook, een halve liter karnemelk, drie zilveruitjes en een pond sago - en het zal net zijn alsof je weer gewoon in de goeie ouwe Libelle zit te lezen.