Het lieve boek

waarin men vindt beschreven, en afgebeeld naar 't leven, met fraai gekleurde plaatjes, al wat de kleine maatjes, kan leeren en vermaken, met honderd andre zaken

[p. 18]

7
De avond.
2. vertellen.

Toe Moedertje-lief, toe! vertel ons nu weêr -

Wij hooren 't zoo graag - van den woedenden beer,

Van 't listige vosje, van 't moedige paard,

Van 't wollige schaapje, zoo vreedzaam van aard;

Van 't zwaantjen ook willen wij gaarne wat weten,
En laten we Blaauwbaard vooral niet vergeten.

't Kaboutertjen ook niet, dien olijken dief -

Toe Moedertje-lief, toe! ge zijt toch zoo lief! -

Zoo fleemen de kleinen, en - Moedertje wil;

De kindertjes zijn als twee muisjes zoo stil;

't Genoegen is hun op de wangen te lezen:
Geen wonder! wie zou er dan stout kunnen wezen?

Opgepast

Maar wie of er van dat al

Nu het meest onthouden zal

En het minst wel zal vergeten:
Kijk, dat zou ik gaarne weten.

[p. 19]