Media vita

[p. 13]

Hemelen

O hart eens als de korte zomernachten,
Waarin de dag, die naar de dooden gaat,
Verlangende op den komenden blijft wachten,
En 't licht den hemel nooit geheel verlaat.

Maar dat een late najaarslucht nu slacht,
Met sterrenschijn door mist'ge wolkenlagen,
Om het gedoofde en het gedempte en 't zacht
Befloerste stralen tusschen korte dagen.