De brieven van J.C. Bloem aan Aart van der Leeuw

63

Bergen

2 September 1917

Beste Aart.

Het deed mij erg veel genoegen weer eens een brief van je te ontvangen en vooral was ik blij te hooren, dat je waarschijnlijk in Egmond komt. Ik ben n.l. sinds gisteren in Bergen en denk er deze maand te blijven. Als jij nu in Egmond komt, kunnen we elkaar dikwijls zien, wandelen etc.. Wat zou dat heerlijk zijn! Zie dus bepaald, dat je in E. komt, mèt Toos en Joh. Dan heb ik ook weer eens een paar gelukkige dagen. Jany Roland Holst is hier ook, tot den 18den. Jan en Aty [Greshoff] komen hier den 16den voor een dag of twee, drie logeeren bij Veldheer.²⁴⁸ Dat is dus alles heel gezellig; wees nu eens niet te bang voor een beetje drukte, maar kom tegen dien tijd. Of wil je het bepaald niet, dan na den 18den. Bovendien ben je in Egmond, en dus eigenlijk erbuiten. Ik ben de vorige week van Zaterdag tot Maandag ook hier geweest met Arthur [van Schendel] om naar het openluchtspel te gaan. Het was heel gezellig. Zondag kwam Rensburg ook, hetgeen niet weinig tot de vroolijkheid bijdroeg.²⁴⁹ Wij aten met Coen Hissink en zijn vriendenkring.²⁵⁰

Op 't oogenblik is Bergen gelukkig bijna zonder vreemdelingen. 's Zomers is het hier ontzachelijk druk. Maar nu is het hier prachtig en heerlijk.

Ik heb 5 gedichten in deze aflevering v/d Gids. Overdrukjes heb ik niet laten maken, aangezien ik daarvoor moest betalen, zoodat ik je er helaas geen kan aanbieden.²⁵¹

Ik heb gesolliciteerd naar Commies-redacteur in Deventer, ƒ1800; dus nogal mooi. Ik kan dan thuis eten. Maar uit Amsterdam weggaan vind ik wel bedonderd. 't Kan mij evenwel minder schelen omdat ik trouwplannen heb. Daarvoor ben ik hier. Mondeling meer. Ik schrik nu ik plotseling het woord ‘trouwplannen’ neerschrijf. Maar ik geloof dat het ditmaal voorgoed is.

248 De graficus en kritikus J.G. Veldheer (1866-1954) was rond 1920 vooral bekend om zijn zwart-wit houtsneden, die hij in een streng lineaire stijl uitvoerde. Hij woonde afwisselend in het Gooi en in Bergen, waar hij in 1906 een boek over publiceerde: Het dorp Bergen, en waar hij een kleine kunsthandel hield.

249 Zie noot 234.

250 De acteur Coen Hissink stichtte met Albert van Dalsum en Eugène Gilhuys het ‘Groot toneel’, dat zich in de Plantage-schouwburg vestigde.

251 In De Gids, dl. 81, III (1917), p. 426-433 verschenen van Bloem de verzen Doodenoffer, October, Allerzielen, De mummie en Lichte vensters.

[p. 128]

Beste Aart, als je eenigszins kunt, kom dan in Egmond. Ik heb je juist nu zoo noodig. En schrijf mij even wanneer je komt, dan kom ik je van 't station E. afhalen. Gisteren dronk ik thee bij een oom en Tante van Jany, die je ook nog wel kent, de heer en mevrouw Schieveen Borgman. Heele aardige menschen; ik heb er allergenoegelijkst zitten praten.

Het deed me erg veel genoegen te hooren, dat je de verzen van Albert Besnard gekocht hebt.²⁵² En dat je eindelijk den waren Baudelaire hebt ontdekt. Je gedicht op hem vind ik heel mooi, hoewel nog meer kenmerkend voor jou dan voor hem.²⁵³

Ik ga in de oude Groene een stukje schrijven over Besnard.²⁵⁴

Ik was ook erg blij te hooren dat jelui drieën het zoo goed maakt. Ik hoop dit spoedig persoonlijk te kunnen constateeren.

En nu adieu. Laat mij het evangelie van jelui komst te E. hooren en geloof mij met hartelijke groeten voor jelui drieën

als steeds je vriend

Jacques

252 Albert Besnard (1887-1966) gaf in 1917 de bundel Sonnetten uit. De bundel is de eerste van de vijf ‘pre-Palladium’ uitgaven; hij werd gezet uit de ‘Hollandsche Mediaeval’ van S.H. de Roos en gedrukt bij G.J. van Amerongen in Amersfoort. In 1920 zouden Bloem, Greshoff en Van Nijlen toetreden tot de redactie van de Palladium-serie. Jan van Krimpen verzorgde deze uitgave, die in een oplage van 75 exemplaren verscheen. In 1925 werd Sonnetten gewijzigd herdrukt in Opstand en wroeging, waarvoor Bloem een inleiding schreef. Zie voor het oordeel van Van Eyck over deze voorrede de Briefwisseling Van Eyck-Van der Leeuw, p. 57, noot 152.

253 Het is mij niet bekend dat Van der Leeuw een gedicht over Baudelaire geschreven heeft of een vers aan hem heeft opgedragen.

254 Bloems bespreking van de poëzie van Besnard verscheen niet in De Amsterdammer, maar in De Gids, dl. 87, IV (1923), p. 172-174; een groot deel van deze recensie nam hij over in de in noot 252 genoemde voorrede bij Opstand en wroeging.