Mengelpoezy. Deel 3

[p. 83]

Kerkroovery,
In den nacht van 21 december 1686 gepleegd binnen de kerk van Sint Maertens, te Kortryk.⁽¹⁾
1836.

Gy, Christnen, die met rein gemoed
Hier de Almagt plegtig hulde doet,
Aenhoort wat dit verhael bevat:
Een gruwel heeft hier plaets gehad.

Hier werd het godloos feit volbragt
Op 't eenzaem uer van middernacht;
Hier binnen drong een dievenschaer,
Ter schending van het kerkaltaer.

Ach! wat de tempel Gods besloot:
Gewyde vaten, heilig brood,
't Werd alles buit van 't rooversrot,
Dat met de wraek des hemels spot.

(1) Op verzoek der Kerkmeesters van S.^t Maertens, te Kortryk, berymd, om by het honderdvyftigjarig jubelfeest, aldaer gevierd den 1ⁿ January 1837, by strophen geplaetst te worden op 12 kerkpilaren.

[p. 84]

IV.

 

o Schrikverwekkend wanbestaen!

 

Aen 't heiligdom de hand te slaen!...

 

Hoe strafbaer elke misdaed zy,

 

De snoodste is heiligschendery.

Waerheen, verwaten schurkgebroed,
Waerheen gevlugt tot lyfsbehoed?
Den zonder baet het wyken niet:
Hem treft Gods donder waer hy vliedt.

De op vlugt gedreven rooversbend
Wordt aengevat in 't waekzaem Gent.
Zy sterft op 't eerloos strafschavot.
Maer wee, kastydt haer namaels God!

En wat, wat baet den dievenstoet
Het afgestolen tempelgoed?
Men vindt de vaten, 't heilig brood,
In Maltebrugges moddersloot.

Daer stapt de Gentsche Kerkvoogd aen;
Daer prykt en kruis en omgangvaen;
Daer knielt de menigte in het stof,
En de omtrek galmt van dank en lof.

Alom wordt lisch en loof gespreid,
Tot waer het Gentsche Bisdom scheidt,
Tot waer de priester, stoetsgewys,
Zich henen wendt met de offerspys.

[p. 85]

X.

 

Hy naekt de grenspael, ziet den stoet,

 

Met Doornyks Kerkvoogd aengespoed.

 

Hy komt, en reikt hem 't heiligdom,

 

En dankvol klinkt het wellekom.

Nooit heeft een hand verloren schat
Met grooter blydschap opgevat,
Dan Doornyks Bisschop 't dier kleinood:
De heilge vaten, 't heilig brood.

Maer Kortryk wacht. De Bisschop komt.
De bloemkrans zwiert, de feestklok bromt.
De stad bezit den kerkschat weêr,
En juicht en dankt den Opperheer.