Mengelpoezy. Deel 3
(1863)–Francis Jozef Blieck–
Auteursrechtvrij
[pagina 5]
| |
Voorzang.
| |
[pagina 6]
| |
Gezondheid zegepraelde en liet de Zangster kwynen.
De tyd viel traeg en kroop na heur verdwynen,
Doch bragt my eindlyk weer voor 't oog
De Dichtbevalligheid die my in de armen vloog.Ga naar voetnoot(1)
Metromaen.
Hoe by zich zelven belaegt die het meêly wekt van de Zangster!
Makker, ze ontvlugt uw geluid, wars van het eeuwige rym,
Net als van 't koekoekslied of van 't bassen des honds, aen de keten
Zittend by 't kaelste gebouw, wachter van beuzelary.
Rimax.
Verneder niet, in 't aenschyn van poëten,
De Rymzucht, moeder van de Poëzy.
Metromaen.
Zy? een suffende best, mager en deerlyk wyf,
Die haer kind, op den duer, kinderlyk onderhoudt,
Hoe 't zyn trommeltje vullen
Wil als man en met mannenkost?
Poëet.
Arm schaepjen, inderdaed, gevoed en uitgedost
Als Vondel, Bilderdyk en meer zulke ydle nullen.
Metromaen.
Geef me van 't rymnut klaerder bewys.
Rimax.
Gelyk het zout den smaek der spys,
En 't kleedsieraed den zwier van 't lichaemlyke schoone,
Alzoo verhoogt het rym den glans der letterkroone.
| |
[pagina 7]
| |
Poëet.
Een wedergalm 't geheugen wellekoom,
Die 't weeldrig dichtvernuft bestiert met wyzen toom,
Die 't oppervlakkige en het trage
Den spoorslag geeft, en 't boren doet
Door de alledaegsche bovenlage.
Tot aen de diepe bron, den dichterlyken vloed.
Rimax.
Geen schoone boom blyft schoon, van de eedle kroon ontplonderd.
Wat zal de zangheldin, van rymkunst afgezonderd?
Zy zal ellendig zyn: prozaïsch hier verleid,
Zichzelve ontkleeden, onbeschaemd en uitgelaten.
Ginds kwynen en vergaen in metrische eenzaemheid,
Hare artsen tot verdriet, haer Kinkers, Heysen, Platen.
Metromaen.
Zwakke rymnutblyken! betwistbre hulde!
Gansch die ophef valt voor der eeuwen lofzang,
Ingehaeld door 't metrum, ten troon der dichtkunst
Vorstlyk gezeten.
Rimax.
Op 't ziekbed ligt het, reeds vergeten.
Metromaen.
't Zal voortbestaen als leest van de Poëzy.
Beschouwt ze in Duitschland; ziet ze er zoo deerlyk uit
In Latiums en Hellas vormen?
Kunnen gepaster de Maegd versieren?
Rimax.
Dat wil om 't vlaemsche lyf niet zwieren.
| |
[pagina 8]
| |
Metromaen.
Wat zwiert er in d'ouden vlaemschen sleur?
Rimax.
Geen vreemde mode en willekeur.
Metromaen.
Veradem in 't ruim, verzet uw palen.
Trocheën en jamben, val en sprong
Ziedaer uw beweging. Schoone gang!
Poëet.
Ons helpt, in 't opgaen, een gelykstap, en in 't dalen
Een looper, om ons doel gepaster in te halen.Ga naar voetnoot(1)
Metromaen.
't Helpt weinig of niets by den heerschenden tred
Van die altyd hinkende voeten,
Onverdraeglyk voorval in de reeksen van zes,
Nog omhelsd door de vlaemsche Alexanders.
Rimax.
Het deftig heldenvers, de feniks van de maet,
Is boven uw bereik, ja, boven lof en smaed.
Men volgt dien vogel slechts met feniksborst en schachten.
Poëet.
Die met hem zwieren wil beproeve eerst eigen krachten.
De fiere alexandryn valt neêr, ontzenuwd, slap,
En kruipt, ontbreekt hem tael- en dichtkunstmeesterschap.
| |
[pagina 9]
| |
Metromaen.
Hoe eenvoudig! wat bouwstofrykheid vergoedt
Het gemis of de zwakheid der bouwkunst?
De beweging ontbreekt in uw lettergebied,
Dat geen voeten erkent dan het tweelid.
Poëet.
Ook op het drielid dient er gelet:
Vlaenderens Dichtnimf trippelt te met.
Rimax.
Trippeldraei, knippelzwaei, 't vrye bewegen,
Tikt het maer de echo-snaer, 'k houd het niet tegen.
Metromaen.
Bravo! 't hoen vliegt over het hek.
Poëet.
Staken we 't kyven! geen lettergebrek
Ligt in 't verschil van de vormen en maten.
Geene in het dichtryk valle in 't verwaten.
Vrede! dat ieder zyn taek voltrek!
Metromaen.
Ik, met den bouwkunstregel, het oude onverganklyke metrum.
Rimax.
Ik, met het eeuwig rym, der verzen vade mecum.
Poëet.
En ik, tot slot van 't maetgeschil,
Met beide, 't een uit keus, het ander uit een gril.
|
|