Parijsche verzen

[p. 46]

II.

Open de vensters
wijd op de dag,
het leven trilt
het leven gilt
en 't zonlicht lilt
waar schietende schaduw stuk slaat!
De straat
is wild van rumoer en van haat,
haat die als liefde groot is,
zij stroomt en snelt
vol donker geweld,
ieder mensch wordt een held
die strijdt om 't doel dat brood is!

Open de vensters en luiken,
ik wil de lucht
de zwoel bezwangerde lucht wil ik ruiken
waarin het leven hijgt
en duizenden stemmen zoemen;
microben zijn bloemen
die bloeien in millioenen
microben zijn de zoenen
van de donkere lichtende wereldstad!

[p. 47]

 

De vensters, de luiken open,

 

wijd op de straat,

 

o, dat het leven opslaat

 

tegen het bloedloos gelaat,

 

tegen mijn leege oogen!

 

'k Wil zien de jagende, vluchtende menschen, tusschen

 

de auto's en bussen

 

die snorrend en dreunend jagen

 

en levende drommen dragen

 

in hun glanzende vierkante buiken.

 

 

 

Open de vensters wijd

 

op het leven!

 

Het leven is meer dan vizioen

 

van koortsende droom.... O één doen,

 

één strijd

 

voor het begeven!