Schou-burg der rupsen, wormen, maden, en vliegende dierkens daar uit voortkomende

[p. 223]

Vervolg op het vorige XII. Hoofd-stuk. Van de silver glansigen Uil

I. DEn een-en-twintigsten van Wiedemaand, 1687. buiten Slooten by een sieke gehaalt synde, vond ik op den swarten Populier boom, een schoone Rups sitten, die ik in een doosjen mede na de Stad toe nam, hem leggende op de selve bladen.

II. Boven op de rug waren vele groote witagtige vlekken, voort swart, en met verscheide donker orangie-agtige plekken voorsien, uit welke een geelagtig hair uit voortquaam, want hy was vry wat ruig. De kop was swart. Aan den hals dry paar scherpe pootjes: aan de buik vier paar stompe, en aan de staart een paar. Hy was met sijn pooten seer vast houdent, soo dat men hem nauwelijks kon los maken daar hy vast was.

[p. 224]

III. Den dry-en-twintigsten van die maand, begaf hy sig boven aan het glas, dat ik over hem gestelpt had, alwaar hy eenige witte draden aan spon; doe bleef hy in een groote stilte, tot dat hy den ses-en-twintigsten sijn vel uitschoot, en in een Popjen veranderde.

IV. Het Popjen nu was van een redelyke groote, swartagtig van koleur met verscheide bosjes geel hair begroeit, behalven op de rug alwaar het hair wit was.

V. Den sesden van Hoeymaand quam 'er de silver glansigen Uil uit, zynde om hare dikte een wyfjen, latende eenig vogt vallen.

VI. Hier in siet men, beide beschrijvingen tegens malkanderen gesien, een groot onderscheid soo in de Rups als het Popjen. Ook was de vorige Rups veel kleinder, en het Popjen F, met de Uil G van ter syden te sien veel kleinder als dese, welke vliegt H. geteikend. Ik bevinde dan

[p. 225]

dat dese Uiltjes van malkanderen in groote seer veel verschelen.