Anna Blaman over zichzelf en anderen. Poëzie, artikelen en lezingen

[p. 11]

Gedichten

[p. 13]

Joueuse a la harpe

 

Haar gouden steven op de baai gericht

 

waarin mijn zeilklaar dromen ligt

 

zie ik haar ogen door een zingend net,

 

haar handen wulps en nauwgezet

 

pling-pling-pling-plukkend, matte vlammen

 

snel dovend op hun lauwe kammen -

 

O Griekse koelheid, donker hoofd,

 

had ik in dit gezang geloofd,

 

ik had mij in een zee verdronken

 

waar liefde nauwelijks ontklonken

 

weer toegedekt en kuis verstomd

 

de hemelpoort gesloten vond