Het nicotiaansche kruid en Uitzicht op mijn dood

[p. I]

Nie soll, bis uns der Tod befreyt, Die Wolke der Vergessenheit Des Edlen Bild umwallen!
matthisson.

[p. III]

Voorberigt.

Later dan ik aanvankelijk mij had voorgesteld, ziet dan eindelijk dit werkje het licht en wordt den vrienden van wijlen den vereeuwigden Zanger, allen, die belang stellen in hetgeen den grooten man betreft, aangeboden. Door eene, gelijk ik ook met allen grond konde verwachten, ruime Inteekening op deze onderneming begunstigd, had ik reeds voor lang aan het verlangen der Inteekenaren willen voldoen, en de uitgave zooveel mogelijk bespoedigen, maar werd mijns ondanks tot eene vertraging gedwongen, waarvan ik gevoel de aanleidende oorzaak te moeten doen kennen, om mij-zelven voor het Publiek te regtvaardigen.

[p. IV]

Bij het eerste plan tot de uitgave der beide Dichtstukken 't Nicotiaansche Kruid en Uitzicht op mijn Dood, was mij niets aangenamer dan het aanbod van den WelEdelen Heer a. van der hoop J^r., om daaraan een kort Levensberigt toe te voegen van den man, dien ook hij immer had hoog geschat, en in de voortbrengselen van zijn Dichterlijk genie zoo gelukkig poogt na te streven. Hoezeer nu de belangstelling des Publieks, mij door het spoedig en wel slagen der geopende Inteekening gebleken, mij tot allen spoed noopte, moest echter de uitgave tot den ontvangst van het beloofde Levensberigt worden verschoven, en - hoe het zijn moge - of de Heer van der hoop door andere op zich genomene werkzaamheden er in werd verhinderd, dan of welligt in de eerste opwelling door ZijnEd. een aanbod was gedaan, hetgeen ZijnEd. met het meeste genoegen meende te vervullen, door eene aesthetische beschouwing van bilderdijks dichtwerken, waartoe inderdaad een geruime tijd zou moeten verloopen, en dat stoffe tot een lijvig boekdeel kon opleveren; terwijl mijne bedoeling zich alleen uitstrekte tot eene eenvoudige mededeeling van 's mans levensloop; - dan of er andere oorzaken voor bestonden, ik weet het niet, doch, ondanks alle aangewende pogingen mogt het

[p. V]

mij niet gelukken, het toegezegde Levensberigt van den Heer van der hoop te erlangen.

Ik zag mij gedwongen de Dichtstukken of geheel niet, of althans zonder hetgeen bij de Inteekening verwacht werd, uit te geven. Beide was mij onmogelijk, die als eene eerste pligt, hoe moeijelijk zulks soms vallen moge, de vervulling van vrijwillig en ongevergd gedane beloften immer beschouwd heb. Het Levensberigt had ik toegezegd; dat het niet door den daarbij genoemden Schrijver geleverd werd, lag geheel buiten mij, en dat ik, om dit te verwerven, wel alles aangewend heb, hiervoor spreke de late uitgave, die anders geene belemmering ondervinden kon, terwijl het mij-zelven een streelend genoegen geweest zou zijn, die reeds twee maanden vroeger te hebben kunnen doen bewerkstelligen. - Van mijnen stadgenoot de beloofde Levensschets niet kunnende erlangen, heb ik mij daartoe elders moeten wenden, en mogt ik dezelve gereedelijk en met den meesten spoed van eenen van 's mans oudste vrienden weldra ontvangen. - De lezer verliest dan hierbij niets, dan alleen dat door een ander - welke als eenige voorwaarde bij het op zich nemen van dien arbeid, verlangde niet te worden genoemd - het Levensberigt

[p. VI]

geleverd is, doch zal in hetzelve voorzeker waarheid en onpartijdigheid beide ten rigtsnocr genomen vinden. Alleen moet ik nog aanmerken, doch door den nu noodzakelijk geworden meerderen spoed en de ongewoonheid des Correctors aan de hierin gevolgde spelling, welligt eenige drukfouten zullen onopgemerkt gebleven zijn. Dat men deze goedgunstig verschoone, als voortgevloeid uit het beginsel om niet langer de mij begunstigende Inteekenaren te leur te stellen, is de welmeenende wensch van

Rotterdam, Junij 1832.

DEN UITGEVER.