worden voor het geluk van zowel mijn enige liefste als mijzelf. Maar je gaf me de zekerheid dat je gelukkig zou worden op die manier, en mijn hart (dat anders door zielsangst ten onder zou gaan) wordt ondersteund en verlicht door die troostrijke gedachte. Ik zal dus jouw wrede afwezigheid verdragen, mijn liefste, met moed, met berusting, met vreugde, want het brengt me dichter bij jou. Ik smeek je, mijn teder beminde! probeer hetzelfde te doen, en hopelijk zul je na een paar dagen in mijn uitgestrekte armen kunnen vallen! Verlies dat verrukkelijk vooruitzicht niet uit het oog, en je zult de kracht vinden die je nodig hebt om je te gedragen met dat gemak, die kalmte die zo noodzakelijk getoond moet worden in deze ogenblikken. - Ik heb geen tijd nog meer te schrijven, mijn hart breekt als ik eraan denk dat ik een hele zee tussen ons beiden plaats als ik aan boord ga, maar je zult die afstand snel opheffen, en we zullen verbonden worden met onverbreekbare banden om nooit meer gescheiden te worden. - Vaarwel, mijn lieve engel, ontvang mijn hele ziel in deze tedere, deze liefdeskus, de laatste die ik naar je stuur in Engeland. Vergeet mijn zielsverdriet niet, mijn leed, mijn ongeduld: kom met de hoogste spoed, en wees de mijne zoals je hoort te zijn! Vaarwel! duizendmaal, vaarwel! -
15 juni 1797.
Met deze afscheidsbrief vangt de reis van Bilderdijk uit Engeland aan, die hem verwijdert van zijn geliefde om hem pas na vele complicaties in haar armen te voeren.
Auteursrechtelijk beschermd