Het leven en eenige uitgelezen gedichten

Prins Willem de tweede.

De minnelijkste Vorst, de hoop van 't Vaderland,
Die vroeg in 't oproernest den moedwil lei aan band,
Daar 's Vaders ouderdom en 't geen hy had geleden
Hem aanmaande om in tijds in Maurits spoor te treden;
Ontijdig weggerukt in 's levens dageraad,
Als lang begrimde prooi van dollen Vorstenhaat.
Vergeefs behield Gods hand hem 't aangevochten leven;
Een vloekbre Nessus gift¹⁾ doet monstertemmers sneven.
Itaalje biê de dood in handschoe, kelk, of spijs;
Hier reikt men ze openbaar op Nederlandsche wijs.
1822.

1) Een hemd, waardoor hem het gevaarlijke ziektegift der nog niet uitgezworene kinderpokjens ingeslagen werd. B.