Briefwisseling. Deel 1. 1772-1794

102. Bilderdijk aan Cath. Reb. Woesthoven, 6 Mei 1784.

Hs. U.B. Amsterdam; B. 9e. Gedrukt: Eerste Huwelijk, 36-38.

p. 37:

[dat ik mijn hart verloren hebbe enz.] B. erkent het: hij heeft eenmaal sterke liefde gekoesterd, helaas; het heeft hem rampzalig gemaakt. Dat drukt hem

[p. 163]

nu bij haar heerlijk gunstbetoon, dat hem veel dieper treft. - [groot te denken] edel te denken, zonder zelfbehagen. - [beproefde] bemerkte.

p. 38:

[uw lofspraak] die n.l., die de aanleiding was geweest tot hun innige verhouding. - [een prooi van duizend hartstochten... enz.] is hier werkelijk nog iets van tweestrijd? Dan toch wel als zwakke naklank, toen de keuze al gedaan was. Want tussen 28 April en 6 Mei blijkt de schroom om haar in haar woning vertrouwelijke bezoeken te brengen, overwonnen; zie E.H. 37 b. en 38 o. - [uw voortreffelijk dichtstukjen] ter begeleiding van het geschenk. Het zal het volgende wel zijn, bewaard in de verz.-Ten Br. Andr.:

Mag ik tot een godheid nadre?

ja die nadring staat mij vrij.

ja een vrugt van 't dankend harten!

't eenigst offer dat ik wij;

godheên zag men nooit verwijzen

't kleenst dat m'op hun outer bied:

ja een enkel wierook geurtien

dat zelf belgt de godheid niet!

ik neem dan vrijheid toe te treden

door welmeenendheid bestierd;

met 't gewrochte van mijn vingers

daar d'erkentlijkheid in zwierd.

't is gering, ja u onwaardig:

dit erken ik, dierbre vriend!

maar waar word op deze aardboom

u iets waardigs toegediend?

waan ook niet dat 'k mij vermeeten

u te roemen op mijn halm

neen gij tokkeld gouden snaaren

en ik zing met schorre galm

schouw slegts de aangebode gifte

zie daar in een dankbaar hart!

en vergeef dat ik 't u verge

zo dat zelf uw gunst niet [zart?]^*

C.R. Woesthoven.

* onleesbaar; maar lijkt zart, en niet het begrijpelijker tart.