De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 13

[p. 351]

Peper en zout.
Aan een jong schrijver.^*

Uw stijl is gepeperd, als peper zoo heet,

Dus zegt men, en zeker, ik durf het beämen,

Maar Holland, dit wensch ik dat niemand vergeet,

Voegt peper en zout altijd samen.

De Vriend, ongebeden, of deftig genood,

Vond peper en zout by 't gerasperde brood

En plach hem voortreflijk met Rhijnwijn te smaken.

Ook peper en zout was een deftige dracht,

Van rijker en armer bestendig geacht,

By nog van geen scheermes mishandelde kaken.

Was 't zwart al te statig voor jaren of stand,

Het peper en zout was de deftigste trant.

Maar 't peper en 't zout schoof allengs van den disch:

Men vond het nadeelig voor Uitlandsche kwalen,¹

Men duldde 't in sausen by vleesch noch by visch,

Ook moest toen de Roemer verschalen;

Het tongscherp² verdween toen voor laffe ragoûts,

't Champagne-glas bande den Hollandschen kroes;

De eerst hartige magen verleerden het koken.

Gezondheid verdween van het frissche gelaat,

Men wist met geen hoofd meer noch ingewand, raad;

En 't werd van den Arts op de zenuw gewroken

Met geesten, door 't vuur uit salpeter gestookt,

Voor wind, die en hoofd en gedarmte doorspookt.

Voor 't zedige zwart en het peper en zout,

* Krekelzangen II, 131.

1 Inzonderheid de Fransche Syphilis.

2

Geeft kinders zoeten koek, geeft vrouwen nieuwen most;
Wat op de tonghe byt, is rechte mannenkost.

Cats.

[p. 352]

 

Blonk alles welhaast in een bonte schakeering;

 

De Vloo³ werd als 't pronkstuk der wareld beschouwd,

 

En ganzendrek⁴ ieders vereering!

 

Nu moest het weêr de afgang van Frankrijks Daufyn⁵

 

En dan de Parijsche straatmodder-kleur⁶ zijn;

 

En tevens verdwenen de manlijke schouders,

 

De rijzige en edel geboogwelfde borst

 

Waar adem en ziel zich in uitzetten dorst;

 

En 't bastaartgeslacht had niets meer van zijne ouders,

 

Maar toonde den Franschman, of immers, den aap;

 

't Verstand viel aan 't loddren, 't Geweten in slaap.

 

 

 

Ach peper en zout, ach Oud-Hollands banket,

 

ô Mocht ik u weder met Rhijnwijn genieten!

 

Och, dat die taljoor my weêr voor wierd gezet,

 

Een traan zou mijne oogen ontschieten.

 

Och zag ik ze in peper- en zoutkleur gedoscht,

 

Wien 't kleed nu en welvaart en eerlijkheid kost!

 

En 't zwart weêr als 't prachtigst en edelst verheven!

 

Mijn hart ging aan 't hupplen, ik waar niet meer oud!

 

En zag ik weêr peper vereenigd met zout

 

In 't geen er zoo drok wordt gedrukt of geschreven,

 

'k Herleefde voorzeker, mijn geest wierd weêr vlug,

 

En 'k zag met geen weêrzin vooruit of te rug.

 

 

 

1822.

3 Couleur de puce.

4 Merde d' oie.

5 Caca du Dauphin.

6 Boue de Paris.