De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 13

[p. 328]

Negerinnenzang in Afrika.
By de vergasting van Mungo Park.^*

De stormwind buldert langs de vlakte, gromt, en loeit,

De regen plascht zich uit in dichte waterbaren;

De Vreemdling, gants doornat en ademloos vermoeid,

Ziet naar een schuilplaats om by onze palmenblaâren.

Kom, Vreemdling, afgemat en zwak!

En zet u onder 't gastvrij dak! -

Hy heeft geen Moeder, ach! om hem met melk te laven,

Geene Egâ die hem brood berei'!

Rampzalige, ach! neem onze gaven,

En zie de tranen die ik schrei!

Hoe trillen zijn verkleumde leden!

Hoe hangt hem 't machtloos hoofd op de eng geprangde borst!

Mijn zuster, lesschen wy zijn dorst,

De Hemel voerde hier zijn schreden! -

Schrei met my, lieve zuster, schrei:

Hy heeft geen Moeder, ach! om hem met melk te laven,

Rampzalige, ach! neem deze gaven,

Terwijl ik u het maal berei!

Kom, spreiden wy de ontrolde biezen¹

Ten leger aan den zoon der smart,

En sterken met een beet zijn halfbezwemen hart;

En dekken wy zijn kniên met zachte lamm'renvliezen.

Schrei met my, lieve zuster, schrei:

* Krekelzangen I, 193.

1 De biezenmat.

[p. 329]

 

Hy heeft geen Moeder, ach! hy heeft geen teedre Gade,

 

Die d' arme 't hongrig hart verzade;

 

Geen zuster, die hem 't leger sprei'!

 

 

 

Kom, zwerver, kom en leg u neder,

 

Geniet den balsem van de rust!

 

De slaap hergeve u kracht en nieuwe levenslust;

 

Op morgen stilt dit bruischend weder. -

 

Maar 't stille of hou' met buldren aan,

 

Ons hart zal kalm voor u als voor een broeder slaan.

 

Rampzalige uit de verre landen,

 

Neem hier, ja neem uit deze handen

 

De weldaân van een zuster aan!

 

 

 

1822.