De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 12

[p. 449]

Voorval.^*

Lycétas liet het graf van zijn familie ruimen,

Het zij hy 't voor zich-zelv' te naauw en dompig vond,

Of eenmaal weten wou, aan wien hy toch bestond:

Althands de Graver delft, en graaft pas weinig duimen,

Of straks komt Vaders rif, met floersjens gegalond,

En met de kist vermolmd, by brokken uit den grond.

‘Een nieuwe kist!’ - Ze is klaar. ‘Men legg' de beenders over.’

Lycétas ziet het aan en schreit van hartenleed.

De Graver bukt, en raapt, en krabbelt dat hy zweet.

In 't eind, hy heeft gedaan: niets blijder dan de slover!

Hy vat het deksel: ‘Hou! wat doet gy, roept Lyceet,

(Daar lag een horen by.) ‘Zie, wat ge daar vergeet!’

1786.

* Mengelpoëzy I, 165.