De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

Aan den heer Jeronimo de Vries,
in zijn' Vriendenrol.^*

Wat vormt gy, waardige de vries,

Op Dicht en Vriendschap even kiesch,
Een Vrienden- of een Dichtrenrol?
Ach, geen' van beide krijgt gy vol.
Waar vindt uw kunstmin één' Homeer
Wiens zang zijn' eernaam niet onteer'?
Of waar uw hart één' Pylades,
Die niet verbleek' voor 't offermes?
Ach! niets dat proef houdt in eene eeuw,

* Mengelingen IV, 193.

[p. 470]

 

Verliefd op waanziek volksgeschreeuw,

 

Onvatbaar voor dat echte schoon

 

Dat stervelingen heft tot Goôn,

 

En zonder eerbied of ontzag

 

Voor d'adel van den ouden dag.

 

Gy, roem en luister van uw' tijd,

 

Die wijsgeer, vriend, en kenner zijt!

 

Gy, die voor kunst en vaderland,

 

Voor menschlijkheid en weldoen brandt!

 

ô Hou (vergeef mijn rondheid dit!)

 

Uw hart en blaadjens even wit,

 

En duld er indruk in noch naam,

 

Waar over zich uw rechtheid schaam!

 

Doch wie, als halsvriend, of Poëet,

 

In dezen bondel plaats bekleed',

 

Voor 't minste, vorder niet van my

 

Dat ik my stell' in zulk een rij.

 

Ja, 'k ben niet laauw voor band en plicht,

 

Mijn boezem ademt deugd en Dicht,

 

En 'k heb voor 't geen ge voor my deedt

 

Mijn laatste droppel bloed gereed:

 

Maar bloed en adem schiet te kort

 

Waar kunst of daad gevorderd wordt,

 

En wat, wat ben ik op dit pas?

 

Een handvol uitgeblakerde asch! -

 

In 't hart een zucht, in 't oog een traan,

 

Mag die voor dankbaarheid volstaan,

 

En is het edel vriendschapsrecht

 

Aan eenheid van gevoel gehecht,

 

Dan boog ik, ja, uw vriend te zijn,

 

En warmer slaat geen hart dan 't mijn.

 

Maar Dichtkunst, smaak, verlichte geest?

 

Maar kracht -! De Vries, ik ben geweest.

 

1807.