De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

[p. 316]

Aan mevrouw.....,
met een boekgeschenk van mijne poëzij.^*

Mag Oranjes stamhuis bloeien,
Mag zijn eer en luister groeien,

Naar der braven heete zucht:

Aâmen wy, bevrijd van boeien,

Vrije vaderlandsche lucht.

Wie toch heeft zich dank doen weten,
Voor 't vergruizen van de keten,

Door den dwanglust ons bereid?

Wie de banden losgereten

Van de woeste onbandigheid?

Mannen, als uw wakkre Gade,
Onverwrikbaar vroeg en spade

Voor de zaak van 't Vaderland,

Voor der stormen ongenade

Met rechtschapen' moed bestand!

Hun zij de eer er van gegeven,
Dat wy vrij met Nassauw leven,

Dat wy nijd en overmoed

Voor den bliksem zagen beven,

Die ze wegsmolt in zijn' gloed.

Maar een deel in deze glorie,
Maar een deel in die victorie,

Koomt, Mevrouw, u wettig toe.

En het voegt der Staatschistorie,

Dat zy u des hulde doe.

* Nalezingen I, 36.

[p. 317]

 

U, die met den roem der braven,

 

Neêrlands, Nassauws zaak dorst staven,

 

En ten doel stond met uw' man

 

Aan den wrok der vuige slaven

 

Van het Fransche Vloekgespan!

 

 

 

U, die moedig met hem lijdend,

 

Met hem voor Oranje strijdend,

 

Goed en leven wagen dorst,

 

U van huis en stad verwijdend

 

Voor den snoodverdrukten Vorst!

 

 

 

In zijn lot kloekhartig deelend,

 

't Hart hem door uw troosttaal strelend,

 

By het wreedst vooruitgezicht;

 

Al zijn boezemsmarten heelend;

 

Hem versterkend onder 't wicht!

 

 

 

Ja, heldin, zoo heldenstukken,

 

Die 't gevoelig hart verrukken,

 

Niet bestaan in plassend bloed,

 

Maar laurieren zijn te plukken

 

Voor rechtschapenheid en moed.

 

 

 

Ja, aan u behoort die hulde!

 

Zy die steeds mijn hart vervulde,

 

Voor uw' echt Bataafschen aart:

 

Dat uw zedigheid haar dulde,

 

Die zich ongeveinsd verklaart.

 

 

 

Duld haar, ja! en mag ik 't smeeken,

 

Zoo aanvaard dit kleene teeken

 

Van mijn dichterlijke vlijt:

 

Laat dit offer voor my spreken,

 

't Zij uw heuschheid toegewijd!

 

 

 

1791.