De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 10

[p. 260]

Aan den heer K. van der Palm.
Gelukwensching.^*

Indien, ô van der palm!

Mijn kunstelooze halm

Uw lof wist uit te drukken,

De schoonheid van mijn lied,

Kon niet

Dan streelen en verrukken.

Maar hoe! betaamde 't my,

Door kreuple Poëzy

De lauwerblaân te honen,

Waarmeê gy 't Haagsche Dicht-

gesticht

Uw' schedel dwongt te kronen?

Ik zwijg dan, en mijn drift

Zal, door de yvoren stift,

U hier geen hulde wijden:

Maar spraakloos blijf ik me in

't Gewin

Van uwen roem verblijden.

* Verspreide Gedichten II, 188.

[p. 261]

 

Doch laat dees gulle dronk,

 

Dien ons de Vriendschap schonk,

 

Mijn hart ten tuige strekken!

 

Dat Hollandsch hart, dat vrind-

 

schap mint,

 

Zal valschheid nooit bevlekken.

 

 

 

Dat hart, voor eeuwig vrij

 

Van laffe veinzery,

 

Kan nooit beschaming duchten:

 

Het geeft, door 't gloeiend oog,

 

Betoog

 

Van zijne oprechte zuchten.

 

 

 

Leef lang, de kunst ter eer'!

 

En doe ons, keer aan keer,

 

Aan uwe tonen hangen:

 

Verlok de brave jeugd

 

Ter deugd,

 

Door Vaderlandsche zangen.

 

 

 

Zoo ons des arbeids last

 

Op onze hals getast,

 

Der Dichtkunst af deed sterven;

 

Der vaadren roem zal

 

nu In u

 

Toch geen' bezinger derven!

 

 

 

Uitgesproken op de maaltijd van

 

't Haagsche Kunstgenootschap, 1783.