De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 9

[p. 455]

Kusjens.^*

Duizendvoudig zijn de kusjens,
Die de teêre minnelustjens
In 't gevoelig hart ontgloên,
En den brand der liefde voên.
Maar, indien gij wilt beminnen,
Schoone strookster van mijn zinnen,
Hoor, wat kusjens ik verlang,
Als ik aan uw' boezem hang!

Schenk me, ô voedster van mijn lustjens,

Druk me zulke vochte kusjens,
Dat uw tong de mijne streelt,
En er krullend mede speelt;
Even als de geile mussen
In de May elkander kussen,
Of het lieve tortelgoed
In het trekkebekken doet!
Laat uw hart door heete zuchtjens
Tuigen van uw zielsgenuchtjens,
Dat uw malsche boezem zwoegt,
Als ge uw lipjens met mij voegt,
En mijn halfverdronken oogen
Zich in de uwen blind zien mogen.

Hoor nu, hoe gij in den gloed

't Kussend mondtjen zetten moet,
Om het zoetste zoet te koopen.
Niet te dicht, en ook niet open.
Laat één plaatsjen (zoo is 't wel!)
Voor ons beider tongenspel:

* Bloemtjens, 35.

[p. 456]

 

Dat mijn zachte tandenbeetjens

 

Door die balsemige reetjens

 

Booren mogen zonder pijn:

 

En uw tongetjen het mijn

 

Zacht ontmoeten, lieflijk klemmen,

 

Bevend in uw mondtjen zwemmen,

 

Tot het, spartlend van vermaak,

 

Aan mijn tong geschakeld raak.

 

Dan zal ik het zuigen, strelen,

 

Zoeken 't aan uw' mond te ontstelen:

 

'k Zal het bijten, en mijn dorst

 

Met den adem uit uw borst,

 

Met het bloed, er uit te leken,

 

Koelen, lesschen, meer ontsteken;

 

Zetten borst en ingewand

 

Door die terging in den brand;

 

Dat het overstelpte harte

 

Van genoechelijke smarte

 

In ons beider binnenst zwelt,

 

En van fijn gevoel versmelt;

 

't Geen het op de vochte tippen

 

Onzer natbedaauwde lippen,

 

Met een bevend zacht geluid,

 

Door een teder lispen uit:

 

Dat en ziel en adem tevens,

 

Met het overschot des levens,

 

Dat in onzen boezem slaat,

 

In elkander overgaat;

 

En wij, in aâmechtig hijgen,

 

Spraak-, gevoelloos, nederzijgen.