De dichtwerken van Bilderdijk. Deel 6

Troostzang.^*

Indien gy kastijding lijdt, zoo draagt zich God tegen u als zonen.

Paulus.

Laat des Hoogsten loflied rijzen,

Ook by 't foltren van de smart,

Uit het tot Hem kermend hart!

Ook dit lijden geeft bewijzen

Van Zijn vaderlijke zucht,

In de ons opgelegde tucht.

Ja, schijne alles saamgezworen

Tot verdelging, hoon, en spijt;

't Hart gevoelt waarom het lijdt,

Heeft het niet zich-zelf verloren.

't Dankt en lofzingt, hoe bedroefd:

De Almacht weet hetgeen 't behoeft.

* Naklank, 140.

[p. 137]

 

Neen, weêrspannig is geen Christen;

 

Neen, hy kent zijn zondeschuld,

 

Kent zijn hart met kwaad vervuld.

 

Zou hy met zijn Vader twisten?

 

Neen, de tranen die hy schreit,

 

Spruiten ook uit dankbaarheid.

 

 

 

Dierbre Heiland, voor mijn zonden

 

Droegt Gy, schuldloos, rein van kwaad,

 

Wat U de opgeruide haat

 

In versmading, terging, wonden,

 

Optastte, en Gy leedt gedwee;

 

Ja; vergeef hun, was Uw beê.

 

 

 

En zal my 't vijandig woeden

 

Van een averechts geslacht,

 

In Gods gramschap voortgebracht,

 

Wrok of ongeduld doen voeden?

 

Ach, verhoe dit, ja verhoe 't,

 

Jezus, om Uw dierbaar bloed!

 

 

 

Laat geen onwil my verrassen;

 

Zet voor hart en lippen wacht,

 

Dat het maat hou in zijn klacht.

 

In uw levensbloed gewasschen,

 

Ach, bezoedele in 't verdriet

 

Zich mijn ziel door wanhoop niet! -

 

 

 

Gy, ô Vader, oogt in 't straffen

 

Niet dan op mijn zielsbelang;

 

Wilt geens zondaars ondergang;

 

Treft niet, om U wraak te schaffen;

 

Maar tot redding uit het juk,

 

Waar ik kruipend onder bukk'.

[p. 138]

 

Immers uit dit zondig leven,

 

Is het pad naar 't eeuwig Heil

 

Doornig, hobblig, ruw, en steil.

 

Ja, Gy noopt ons, door te streven

 

Waar een zalige eeuwigheid

 

Den volhardende is bereid.

 

1827.