Profytelyck cabinet
(1642)–Cornelis Pietersz. Biens– Auteursrechtvrij
[pagina 115]
| |
Den Ouden Man in de voorgaende figure spreeckt:
Hoe dwaes verkeert en blint is 't vleesschelijck bedencken!
't En kent gheen ware goedt dat Godt om niet gaet schencken:
Die levende Fonteyn verlaet den snooden mensch,
En steld in enckel schaed sijn aengenamen wensch!
Waec op, o menschen kint: Laet af van't ydel droomen,
Verlaet dien vuylen stanck, en doodelijcke stroomen:
Keert tot dien Oorsprong selfs, die't suyver alles heeft,
Die 't eeuwich vloeyend' Wel, en waren ruste geeft.
| |
[pagina 116]
| |
Verclaringhe.'t Was voor u, o Christelijcken Iongelingh, dat alhier mijn Musa sich op een nieu verlustede ende haren Herpe een toon hooger dede speelen, alsoo dan de Deucht (zijnde even als met bitterheyt bestreken) eenichsins te soeter ende aengenamer van u door veranderinge ende soete aenlockselen soude moghen werden gewellekomt ende te beter aenghenomen, want doch genoegh bekent is, dat gemeenlijcks de ondeuchden als met honigh ende suycker zijn geconfijt, op dat de doodelijckheyt en vuylen stanck der selver niet en soude werden bemerckt: waer over sy dan lichtelijck van den onbedachten te happich werden ingeswolgen, Gelijck dan oock des menschen natuerlijcke verdorventheydt als met los-ghelaten breydel, by na als hollende daer henen rennet. De fabul van Hercules (hier vooren vermelt) is remercabel, zijnde by den Ouden in Procidi boeck, ghenaemt Horae (dat seer vermaert was) ghevonden, ende naderhant by Xenophon, Cicero, Silius, en andere soetelijcken aengetoghen ende verhaelt, wy brenghense alhier eens wederom ten propooste, om te betoonen de grootachtinghe die de oude blinde Heydenen van den wegh des deuchts hebben gehadt, daer nochtans dien waren streeck haer verborgen was, sulcks dat d'Apostel (sprekende van haer) getuyght Rom. 1. 21. 22. dat daerse hen selven voor wijs hielden zijn sy dwaes geworden. Wat was doch hier de reden? De Salighmaeckende kennisse Gods is henlieden niet verscheenen. Gheluckigh en dobbel geluckigh zijn wy dan, die in onse eeuwe so overvloedelijck van dit salichmakende licht omscheenen werden! |
|