Verclaringhe.
De Natuer-schrijvers seggen ons dat sekere soorte van Swanen, die ghevoelende dat haer eynde genaeckt, seer lieffelijck beginnen te singen: Wat daer van zy, laten wy in sijn wesen; Dit weten wy dat het de natuere eenes oprecht Christens is, reden van verheuginge te vinden, soo wanneer den af-scheydt deses aerdtschen levens gedacht werdt. Soo een Swane was dien ouden Simeon; soo werde hy vrolijck singhende als hy den Salighmaecker des Werelts met sijne armen omhelsde, wetende dat den tijdt na-by was dat hy in vrede soude gaen, en van hier scheyden. Ick begeere ontbonden te wesen ende met Christo te zijn, seyde dat uytvercoren Vat. Ende met hem spreken alle Geloovighe, Wy weten dat als dit onse aerdtsche Huys deses Tabernakels gebroken werdt, wy een gebou van Godt hebben, een gebou niet met handen gemaect, maer eeuwigh in de Hemelen. Want oock in desen suchten wy, verlanghende met onse woonstede die uyt den Hemel is overcleedt te werden. Ia sy roepen met den man na Godts herte, Als een hert schreyet na versch water, also schreyet mijn Ziele na den levenden God. Wanneer komt dien dagh, &c. Ende waerom souden de Gheloovighe hier inne niet verblijden? Dewijle sy weten dat den Verlosser, haren Verlosser, Mijn Verlosser (seydt den Spiegel der Lijdtsaemheydt) leeft, dat hy my wederom uyt der aerden sal verwecken met dese mijnen huydt omcleeden ende dat ick hem met dese mijne oogen sal sien. Couragie dan mijn Ziele! Spiegelt u aen de Swane, ende laet u de minste lesse tot aenleydinge ende geduyrigh gedenck deser sake ghedyen. Couragie dan mijn Ziele! Indien wy op Godt staen, daer kome wat het wil, 't sal ons niet qualijck gaen.
Seer saligh is of doodt, of leven
Soo wy 't geloovigh over-gheven.
Auteursrechtvrij
