Handtboecxken der Christelycke gedichten

Overdenckinge des Doodts.

Stemme Psalm 130.
Wt de diepten, o Heere, &c.

HElaes! wat is ons leven?

Wat zyn ons daghen boos?
Hoe haest comt ons begeven?
Dees Tabernakel broos?
Wy dencken op gheen sterven,
De doodt is ons een schrik:
Maer sy comt ons bederven,
In eenen ooghenblick.

Wy leven dick in weelden,

Wy hooren gheen vermaen,
Wy connen niet inbeelden,
Hoe haest het is ghedaen:
Wy stellen uyt ons sinnen,
Het eynde van ons tijdt:
Maer dickmaels is hy binnen,
Die 't ons al maket quijt.

Ons daghen zyn verdwenen,

Wy slapen soet en sacht,
Ons leven is daer henen,
Al eermen het betracht:

[fol. 45v]

 

O Heere leert ons waken,

 

Verleent ons uwen Gheest,

 

Op dat wy hier versaken,

 

De sonden minst en meest.

 

Wie can te recht bedencken,

 

Hoe lichtelijck de doodt,

 

Ons leven comt te krencken,

 

En breng het inden noodt?

 

O Heere wilt ons gheven,

 

Dat wy dit gade gaen,

 

En in ons gantsche leven,

 

Het sterven recht verstaen.

 

Gheeft dat wy ons bereyden,

 

Als wijse Maechden vroet,

 

En vrolijck van hier scheyden,

 

V gaende te ghemoet:

 

Gheeft dat wy onse plichten

 

Betrachten onbeschroomt,

 

En u met hel're lichten,

 

Verwachten tot ghy comt.

 

Oorlof ghy mijn beminden,

 

Die deser saeck betracht,

 

De Heere sal u vinden.

 

Ghelijck ghy hem verwacht:

 

Laet hier u Geest ontfoncken,

 

Singt dit met my eenpaer,

 

Het werdt u me'e geschoncken

 

Tot eenen nieuwen Iaer.