Anderland

35.

Van de arme jongen is nooit meer iets vernomen. Hoe ver hij heeft kunnen roeien, in welke richting de wind, de golven, de stromingen zijn boot hebben geduwd, hoe lang hij het heeft kunnen uithouden zonder leeftocht, zonder dek, zonder gereedschap, zonder wapens, of hij ergens is aangespoeld, in het land van de schapen, van de vogels, van de hond en de poes en de herder, van de vuursmijtende duivels, van de eeuwige nacht en het ijs, of toch het Paradijs heeft gevonden? Anderland, waar hij misschien wel het meest van iedereen naar verlangde?

[p. 90]

Niemand weet het; de Malle is nooit teruggekeerd. ‘Een Kelt gaat niet terug,’ had hij van Bran gehoord. ‘Het is de drang naar het westen, naar het Land waar de zon ondergaat, die ons drijft,’ had hij van anderen gehoord.

De golventeller, op weg om de verste, de laatste, de uiteindelijke golf te bereiken en te kunnen zeggen hoeveel het er zijn: duim, wijs, mid, ring, ping - duim, wijs, mid ...

Hoeveel mensen zijn hem gevolgd?

En hoeveel verhalen?