Anderland

3.

- 'n Beest hoor, een beest! Niet kapot te krijgen. Hoeveel emmers ik uit z'n lijf heb gedrukt, allemaal brak water, met stukjes d'r in, van z'n longen denk ik; er was haast geen plaats meer voor asem. Hele borst vol water. En nòg niet dood. Weet je nou al waar je 'm van kent? Nee?

- Van lang geleden ... heel lang geleden, maar ...

[p. 16]

- Is 't je broer soms?

- Nee, nee, niet m'n broer ... ik heb geen broer, ik heb ... verrèk ...

- Ja? Verrek? Wat verrek?

- Dat kàn niet. Maar 't is 'm wel, ik zie het ineens. 't Is die gek.

- Welke gek?

- Z'n naam weet ik niet meer, maar hij was knetter. Bezeten was hij, met z'n boot. Die boot ja! Die boot, die boot. Ik zie het ineens voor me, een heel stel gekken was het, die moesten en zouden de zee op, met z'n allen. Moesten en zouwen. Jongeren, weet je, die geen rust in hun reet hebben, die al naar de Overkant willen voor ze dood zijn. En je krijgt het ze niet uit hun stomme kop gepraat.

- Overkant?

- Ik geloof verdomd dat 't 'm is, die gek ..