Biographisch woordenboek van protestantsche godgeleerden in Nederland. Deel 5

[Jhr. Jan Willem van Lennep]

LENNEP (Jhr. Jan Willem van) Theol. Doctor, jongere broeder van den voorafgaande, werd geboren te Amsterdam den 1en Juni 1863. Hij studeerde aan de Gem. Universiteit ald. (ingeschr. in 1880) en vervolgens aan de Rijksuniversiteit te Utrecht (ingeschr. 20 Oct. 1882). Den 25en Juni 1888 promoveerde hij cum laude tot Theol. Doctor aan de hoogeschool van zijn geboortestad op een dissertatie getiteld De Zeventig Jaarweken van Daniël. (Hoofdstuk IX:24-27). Exegetisch-chronologische studie (Utr. 1888). In Nov. 1887 door het Prov. Kerkbestuur van Noord-Holland toegelaten tot de Evangeliebediening in de Ned. Hervormde Kerk verbond hij zich den 19en Aug. 1888 aan de gemeente te Loenen o.d. Veluwe (m. 1 Cor. II:2) na bevestigd te zijn door zijn schoonvader Prof. Dr. J.H. Gunning, kerkelijk hoogleeraar te Amsterdam (m. Joh. III:29, 30; zie J.H. Gunning J.H. zn., Prof. Dr. J.H. Gunning. Leven en Werken. III, blz. 198). Om gezondheidsredenen werd hem op zijn verzoek met ingang van 1 Dec. 1891 eervol emeritaat verleend. Daarna vestigde hij zich te Amsterdam, waar hij in 1893 een benoeming aanvaardde tot 1en secretaris van het Nederlandsch Bijbelgenootschap. Als zoodanig bleef hij werkzaam tot 1898. Vervolgens bracht hij enkele jaren door te Château d'Oex. Uit Zwitserland teruggekeerd woonde hij te Arnhem, waar hij o.a. de Ned. Hervormde Gemeente als ouderling diende. Later vestigde hij zich metterwoon te Haarlem, en het laatst te Bloemendaal, waar hij den 12en Dec. 1927 overleed.

Hij was iemand van groote gaven en bezat de scherpzinnige nauwgezetheid van den

[p. 744]

geleerde. Zijn academisch proefschrift, door een Oud-Testamenticus als Kuenen gunstig beoordeeld (Theol. Tijdschr., 23e Jrg. (1889), blz. 128, 129), is in den loop der jaren van verschillende zijden geraadpleegd. Een van zijn kenmerkende eigenschappen was deze dat hij niet licht tevreden was met het door hem verrichte werk. Daarbij was hij iemand van fijne, innerlijke en uiterlijke beschaving, met een ruime belangstelling voor vele zaken. De ernstige kwaal, die hem een lange reeks van jaren ondermijnde, belette hem de vleugels wijd uit te slaan. Niemand had kunnen vermoeden dat zijn verzwakt lichaam, gesteund door een sterken geest, zóó lang aan de sloopende ziekte weerstand zou bieden. Het geheim hiervan was wel dat zich bij hem aan een volkomen bereidheid om te sterven paarde een krachtige lust om te leven.

Den 10en Juli 1888 huwde hij te Amsterdam met mej. Françoise Caroline Gunning, die hem overleefde. Uit dit huwelijk werden geboren drie zoons en een dochter.

Afzonderlijke publicaties in geschrifte van zijn hand zijn op zijn dissertatie niet gevolgd.

Litteratuur: nekrologieën in de pers: N. Rott. Crt., Oprechte Haarl. Crt. (Stadsed.), Alg. Handelsblad, De Nederlander, weekbl. Pniël, Zondagsbode v. Zandvoort, Bloemendaal e.o. (In memorium). - Ned. Adelsboek. 36e Jrg. (1938), blz. 28. - Alb. stud. Ath. Amst., blz. 254. - Id. Rh.-Traj., k. 578.