Biographisch woordenboek van protestantsche godgeleerden in Nederland. Deel 4

[Wilhelmus Janssonius]

JANSSONIUS (Wilhelmus) behoort, voorzoover kan worden nagegaan, niet tot één der beide geslachten, waarvan de voorgaanden leden waren (zie boven, i.v. Joannes Janssonius). Toch wordt in zijn levensbeschrijving vermeld, dat hij stamde ‘uit een geslacht, dat gedurende omstreeks 200 jaren, aan de Oostvriessche en Nederlandsche Hervormde kerk, eene bijna onafgebroken reeks van predikanten heeft opgeleverd’. Volgens deze woorden zou hij tot het geslacht van Joannes Janssonius behooren, waarvan een dergelijke getuigenis gegeven kan worden, maar in de nauwkeurige genealogie, boven reeds meermalen genoemd, en door generaal E.A.F. Blokhuis bewerkt, komt hij niet voor.

Wilhelmus Janssonius zag in 't jaar 1765 te Groningen het levenslicht, liet zich reeds op 13 Januari 1781 te Groningen als student inschrijven, waar hij de lessen van Ruardi, Schroeder, Abresch en Chevallier volgde, en werd in 1786 proponent onder de classis Middelstum (niet: de Marne, gelijk de Boekz. abusievelijk vermeldt). Op 3 Juni 1787 deed hij intrede te Winsum, maar predikte daar reeds den 28en September 1788 afscheid, om naar Weender (Oost-Friesland) te vertrekken, dat hem in Augustus beroepen had en waaraan hij zich op 9 November 1788 verbond. Hier bleef hij tot den 13en Mei 1791, om een beroep naar Uithuizen te volgen, waar hij verder van 12 Augustus 1791 tot zijn overlijden op 19 November 1825 de Evangeliebediening waarnam, terwijl hij voor beroepen naar Harlingen, Leer

[p. 525]

en Loga bedankte. Zijn oprecht karakter, zijn toewijding aan de gemeente, die hij diende, en zijn trouw aan het zuivere Evangelie deden hem de achting en liefde van zijn gemeenteleden verwerven. Hij was gehuwd met Helena Haakma Tresling, die hem tien kinderen schonk, waarvan twee zoons de Ned. Herv. kerk als predikant gediend hebben. De oudste, Wilhelmus, geboren 1794, predikant te Hellum van 1819 tot 1827 en te Usquert van 1827 tot 1879 († 1880) was gehuwd met Anna Maria Henriëtte Lohman en de vader van Reneke Lohman Janssonius, geboren 1843, predikant te Tinallinge 1870-1873, te Breede 1873-1911, overleden te Groningen in 1917. De jongste, Tjalling, van 1826 tot zijn dood in 1876 predikant te den Andel, huwde in 1828 met S.E. van der Loeff († 1837) en na haar overlijden, in 1842 met Gesina Geertruid Muntinghe; uit het eerste huwelijk had hij een zoon Abraham, hulpprediker te Oude Schild 1860, predikant te Hollum en Ballum op Ameland 1871-1880, te Huisduinen van 1880 tot zijn overlijden in 1885, terwijl een zoon uit het tweede huwelijk, Hylcko, geboren in 1846, achtereenvolgens predikant was te Loppersum (1873), Windesheim (1878), Terwolde (1882), Westerwytwerd (1885), Holwerd (1888), Beilen (1890) en Roden (1895), waar hij op 28 September 1897 overleed. Deze laatste was eerst gehuwd met Wilhelmina Maria Magdalena Sannes († 29 Aug. 1887) en daarna met Anna Elisabeth van Epen, die hem overleefde.

Wilhelmus Janssonius is de schrijver van: Gods naam door onze ziekten en krankheden verheerlijkt, naar Joh. 11:1-4 (Gron.) en van Het Euangelie naar Paulus, of vier leerredenen over Rom. 1:16 (Gron. 1807). Dit laatste werkje is beoordeeld in de Bibl. v. Theologische Letterkunde, dl. IV, no. 2.

Litteratuur: Boekz., 1805a, 396; 1825b, 836, 837. - N. Kerkel. Handb., passim. - Alb. Stud. Gron., 236.