Biographisch woordenboek van protestantsche godgeleerden in Nederland. Deel 4

[Michaël Hogius]

HOGIUS (Michael), ook HAGIUS genoemd, geboren te Maaseyk (over de Maas, in de Belgische provincie Limburg), liet zich op 11 Augustus 1593 aan de Hoogeschool te Leiden inschrijven en kwam in 1602 als predikant te Streefkerk. Of hij tevoren nog ergens anders heeft gestaan, is niet bekend. Tot 1610 bleef hij in genoemde gemeente werkzaam en ging toen naar Zevenbergen, waar hij in 1620 overleed. Hij was een overtuigd Contra-Remonstrant en behoorde als lid en secretaris, tot het college der Gedeputeerden van de Zuid-Hollandsche synode, die in 1619 over de Remonstranten Petrus Cupus en Franciscus Junius een veroordeelend vonnis uitspraken. Hogius schijnt ook als wetenschappelijk man bekend geweest te zijn, daar hij op de Dordtsche Synode door Zuid-Holland op de groslijst geplaatst werd van hen, die in aanmerking kwamen, om als vertalers van den Bijbel te worden gekozen.

Toen de Jezuïet Leonard Lessius een geschrift had uitgegeven: Consultatio quae fides et religio sit capessenda, ook in vertaling verschenen, schreef Hogius daartegen: Ontdeckinghe des Paepschen zielen-verraets enz. (Dordr. 1611). De Jezuïet Johannes de Gouda nam de partij van zijn geloofsgenoot op en deed een Apologia pro consultatione Leon. Lessii, quaenam fides sit capessenda? adversus M. Hogium het licht zien. Hogius antwoordde hierop weer met een Montstoppinghe des Paters Joannes

[p. 162]

de Gouda Jesuwijt, op zijn Leughenen ende Beuselen by dosynen teghen Michaelis Hogij ontdeckinghe des Paepschen zielen-verraets, dat den Jesuwijt Leonardus Lessius ghesticht hadde in sijn beraet, wat gheloove en Religie mee behoort te aenvaerden enz. (z.p., 1612). Waarschijnlijk daarna - mogelijk ook daarvóór - is nog van Johannes de Gouda's hand verschenen: Oris obturatio contra M. Hogii calumnias et mendacia. Knuttel kent aan Hogius nog een grootendeels op rijm gesteld pamflet toe, getiteld: Wech van hier Treves lanckpack, 't veltgeschrey is Rendevous Knapsack, daer in claerlyck te speuren is, Des levens eynde vant bestandt, deur de Romouren des Krijghers Mars, met een andere gheestelycke reparatie tot eenen nieuwen Vrede, daer tegens de Dieren spreken, te weten: Vos ende Leeuw (Leyden 1620).

Litteratuur: V.d. Aa, Biogr. Wdb., i.v. - Brandt, Reformatie, III, 315, 326, 350. - Reitsma en v. Veen, Acta, III, Reg. - Arch. K.G., V, 117. - Knuttel, Cat. Pamfl., I, n^is 2028, 3128. - Jöcher, Gel. Lex., II, 1098, 2396. - V. Alphen, N.K. Handb., 1890, 234; 1897, 104. - Alb. Stud. L.B., 36.