Biographisch woordenboek van protestantsche godgeleerden in Nederland. Deel 3

[Marcus Guitton]

GUITTON (Marcus), ‘gesproten uit een beroemt Geslagt, en die onder zijne Voorvaderen mogt rekenen den beroemden maire de la Rochelle, Guitton, berugt door die gedenkwaardige belegering, die hij tegen al de macht van Lodewijk den XIII ten voordeele van onze gelukkige Hervorming heeft uitgehouden,’ was de zoon van Marcus Guitton, Hervormd predikant in Frankrijk, die met zijn vader Isaac Guitton, evenzeer predikant, na de herroeping van het Edict van Nantes naar Holland uitweek. Marcus Guitton, de vader, werd tot Waalsch predikant te Hoorn beroepen, waar zijn zoon Marcus den 12^en Augustus 1692 geboren werd. Nog geen twintig jaar oud, werd deze op 17 Juni 1712 tot Waalsch predikant te Maastricht beroepen en deed hier den 30^en October van dat jaar intrede. Zijn, ‘ongemene begaaftheden’ waren aanleiding, dat hij in 1720 door de Hooge Overheid gekozen werd tot predikant bij de Nederlandsche Ambassade te Parijs, waar hij ‘gemeenzamen omgang hield met de grootste geesten en geleerdste mannen der Roomsche kerk; en zijne bekwaamheid in de geschilstukken, waar in hij in zijn tijd weinige zijns gelijk vond, ontstak het schier uitgebluschte vuur der Hervormde in Vrankrijk, donderende tegen hun lafhartigheid, als zij hunne kinderen in de Roomsche kerk lieten dopen.’ Hierover handelt ook zijn geschrift, waarschijnlijk in dien tijd uitgegeven, maar waarvan plaats nog jaar van uitgifte bekend zijn, getiteld: Lettre d'un Théologien d' Hol-

[p. 393]

lande à un nouveau converti de France au sujet du Batême des Enfans. In 1727 verlangde Guitton weer naar zijn gemeente terug te gaan en verkreeg van den toenmaligen ambassadeur eervol ontslag. Daarna was hij nog van Juli 1727 tot zijn emeritaat, ingaande op 17 November 1757, te Maastricht werkzaam; zelfs in zijn rusttijd predikte hij van tijd tot tijd en gaf geregeld godsdienstonderwijs, waarvoor hij bijzondere gaven bezat. Algemeen geacht en geliefd, stierf hij den 14^en Januari 1767.

Behalve het reeds genoemde geschrift, gaf hij uit: La dette du ministère et l'attention aux verges de Dieu, ou Sermons sur Rom. 1:14, 15 et Mic. 6:9 (Rott. 1721) en Lettres à un Protestant françois touchant la déclaration du Roi concernant la réligion, du 14 Mai 1724 (Londres 1725) 2 vol.

Litteratuur: V.d. Aa, Biogr. Wdb., i.v. - Bull. Egl. Wall., T. III, p. 99. - Cat. Bibl. Wall., 3^e Suppl., p. 56. - Boekzaal, Jaarg. 1767a, blz. 305-307.