Biographisch woordenboek van protestantsche godgeleerden in Nederland. Deel 1

[Carolus Boers]

BOERS (Carolus), zag het levenslicht te Voorschoten den 6^den Juni 1746. Hij ontving eerst te Breda, daarna te Dordrecht onderricht van Hoogeveen en werd in 1766 ingeschreven als student aan de universiteit te Utrecht (cf. Alb. Stud. kol. 162). Ook bracht hij een jaar door aan de academie te Groningen, waar hij de lessen volgde van N.W. Schroeder, Dion. van de Wijnpersse, Paul. Chevallier en Mich. Bertling. Teruggekeerd te Utrecht, werd hij hier, na bereids den 23^sten Oct. door de classis aldaar preparatoir te zijn geëxamineerd, den 6^den Dec. 1768 bevorderd tot doctor in de godgeleerdheid, na de openbare verdediging van een dissertatio: Exhibens specimen observationum ad nuperam N.T. versionem Brittannicam ab E. Harwood.

Hij was predikant te Rosendaal (perempt. geëx. 21 Dec. 1768, bev. 15 Jan. 1769, afsch. 16 Sept. 1770), te Waddingsveen (30 Sept. 1770-19 Febr. 1775), te Muiden (12 Maart 1775-14 April 1776), te Amersfoort (28 April 1776-9 Nov. 1777), te Haarlem (23 Nov.-16 Mei 1779). In laatsgenoemde gemeente werkzaam, werd hij benoemd tot hoogleeraar in de godgeleerdheid te Leiden en tevens werd hem de functie opgedragen van eersten regent in het Staten-college. Met een oratio: de difficultatibus, quae disciplinae theologicae professionem premunt, et de potissimis quae illarum mitigationi inserviant, levamentis, aanvaardde hij den 21^sten Juni 1779 zijn nieuwe betrekking. Rector in 1784, lei hij met een redevoering: de religione praeclaro sanitatis praesidio, deze waardigheid neer.

Dewijl Boers in 1798 zeer beslist de partij van den stadhouder koos, werd hij met de gelijkgevoelende hoogleeraren A. Kluit en F.W. Pestel ontzet, omdat curatoren van oordeel waren dat tot handhaving en bevordering van de zaak van vrijheid en gelijkheid, welke zij vooral der jeugd wenschten ingescherpt te hebben, andere docenten noodig waren. In 1802 in zijn vorige betrekking hersteld, werd hem, dewijl het Staten-college niet weer geopend werd, op zijn verzoek uit 's lands

[p. 465]

kas een toelage gegeven van f 1600, wat evenwel, alweer op een door hem gedane aanvrage, het volgende jaar ophield.

Tot den 20^sten Mei 1814 is hij blijven arbeiden, toen hij door den dood werd weggerukt uit den kring, waarin hij zoo ijverig en trouw werkzaam was. Met hart en ziel gaf Boers zich aan het onderwijs in die vakken, welke te doceeren hem waren toevertrouwd en ook als predikant heeft hij immer met lust en liefde gewerkt. Dat dit zoo was, daarvan zijn de getuigenissen van hoogachting en waardeering in de gemeenten, die hij achtereenvolgens diende, de meest sprekende getuigen.

Boers was een zeer geleerd man, die verscheidene talen, o.a. het Latijn, Engelsch, Hoogd. en Fransch vloeiend, sprak. Tijdens de Fransche overheersching kwam het hem, als deken van de theol. faculteit, uitnemend te pas, dat hij het Fransch even gemakkelijk schreef als zijn moedertaal.

Van hem zag het licht:

G. West. De geschiedenis en de bewijzen voor de sekerheid van de opstanding van Jezus Christus uit de dooden, als de eenige steun en vaste hoop der Christenen, in een nieuw licht gesteld. Utr. 1772.

Kort onderwijs in de godsdienst- en zedeleer in vierregelige versen, tot gebruik voor eenvoudigen opgesteld.

Leerrede over de woorden van Josua 24:15b. 1774.

Verklaring over de gelijkenis van den verloren zoon. Utr. 1777.

Drie leerredenen over Jacobs droom en worsteling. Leiden 1797.

Leerredenen over Hebr. XII:25-29. Leiden 1798. 3 stkn.

Handboek voor jonge predikanten. Leiden 1807. Dit werk wordt zeer geprezen en is wel te beschouwen als het beste, dat uit de pen van Boers gekomen is. (Sepp, Proeve enz. 2^de druk, blz. 66). Hier vinden we de stelling verkondigd dat ‘het gezond verstand de beste preekmethode aan de hand geeft.’

Litteratuur: van der Aa, ll. dl. II, blz. 737-739; Glasius, ll. dl. I, blz. 121; J. Hartog, Geschiedenis der predikkunde. Amst. 1861, blz. 354 en 355.