Het groot bescheurboek

Een bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders

Dagboek van een werkloze optimist

Maandag

Fantastisch geslapen. Wat was het weer een gezellig weekend. Wat kan Lea's vader toch kostelijk vertellen. Vooral als hij begint over dat trappetje, vroeger op de zaak. Kan ik honderd keer horen.

En wat ziet Lea's moeder er toch fantastisch uit, voor haar leeftijd. Als Lea er later ook zo uit gaat zien...nou, ik teken er voor.

Nee, ik mag mijn handen dichtknijpen met zulke schoonouders. Trouwens ook met de buren en helemaal de hele straat. Leuk gelukt is dat met die bloembakken. Het lijkt soms wel of ons straatje bewoond wordt door alleen maar leuke mensen met een meer dan gemiddelde fantasie: als je alleen al al die verschillende huisnummers ziet!

Mijn nieuwe sokken zitten precies goed. Blij dat ik die kleur heb genomen.

Lea vindt ze ook het einde. Na de douche (zalig!), heerlijke koffie (Goudmerk) gedronken en onze kopjes niet afgewassen, maar gewoon de boel de boel gelaten.

Ergens zijn we wel artiesten.

Handig dat het ochtendblad in twee delen komt, dan kunnen Lea en ik na verloop van tijd oversteken. Tegen twaalven zalig gewandeld met de hond en op de terugweg twee warme lekkerbekjes gehaald bij die romantische viskar op de Macayweg.

Gelukkig niet in poep getrapt, zodat ze thuis nog warm waren. 's Middags eindelijk heerlijk oude kranten gelezen. Brrr! Blij dat het niet het nieuws van vandaag was. Half uurtje geknutseld (Taj Mahal uit kroonkurken).

Zo lekker als Lea vandaag de bloemkool had gemaakt (kaassausje!), proefde ik haar nog nooit.

's Avonds samen stiekem meegekwist met de televisie. Samen bed verschoond, waar vervolgens als blokken in geslapen.

Dinsdag

Dag begon meteen al goed. Bij de post was de overschrijving van onze uitkering. Waar halen ze het toch vandaan. Als je leest wat defensie alleen al kost, mogen we onze handen dichtknijpen.

Samen met Lea nieuwe panty gaan kopen (beetje kleur van mijn sokken). Veel plezier gehad om kostelijke types van markt-koopmannen. Thuis panty nog op hoofd gezet en als soort kangoeroe wat voor Lea rondgesprongen, die niet meer bijkwam. Hoewel inmiddels half twee, wij net gedaan of we gek waren en gewoon koffie gezet (Roodmerk).

Samen met Lea keukenkastjes uitgemest. Wat we allemaal terugvonden: schoensmeer, Brillo en...het afsluitringetje voor einde gordijnroe uit de voorkamer, zodat ik er 's middags niet uit hoefde! Ook op extra afwaskwast gestoten, raadsel waar die vandaan kwam. In elk geval, bij oude mevrouw IJsseldijk van links beneden aangebeld met kwast in kwestie en of zij er iets mee kon doen. Grote blijdschap bij het lieve mensje, dat onmiddellijk zingend ging afwassen en ons op koffie fuifde (zo te proeven Bruinmerk, misschien ook eens proberen). Na een uurtje gezellig kwebbelen, Lea en ik in optocht weer naar huis,

[p. 363]

waar restant kaassaus op bruine boterham voortreffelijk smaakte.

's Middags, op gisteren gelezen kranten in schuur, het mechaniek van piepende pedaalemmer van A tot Z uit elkaar gehaald, geolied, bijgesteld en weer gemonteerd. Lea kon niet geloven dat het dezelfde pedaalemmer was. 's Avonds samen nog een hele kluif aan heerlijke malse, dikke blinde vink, opgebakken aardappeltjes van gisteren en van mevrouw IJsseldijk in ruil voor de vatenkwast gekregen pannetje andijvie. Nogmaals kangoeroenummer met panty opgevoerd. Succes zo mogelijk groter.

Denk wel eens: als je moe zou thuiskomen van kantoorbaan, deed je zulke dingen niet.

Voor het slapengaan nog even heerlijk ge-SOSUd. Waar we ook nog op moeten bezuinigen: die kalender nemen ze ons niet af!

Woensdag

Hele dag al in feeststemming vanwege vanavond voetbal op TV. Nieuwe sokken hebben zich voor prijs prima gehouden in was. Zijn benieuwd hoe Lea's panty er dezer dagen uit zal komen, want die hoeft nu nog niet.

Vervelend ongelukje tijdens ochtendafwas. Bij schoonmaken bloemkoolpan van maandag, iets te hard gedrukt, waardoor afwasborstel brak! Mevrouw IJsseldijk bleek alle begrip voor situatie te hebben. Daar wij dit niet zeker wisten, panty meegenomen en kangoeroe gedaan. Moesten mevrouw IJ. langdurig op de rug kloppen. Doen nu voorlopig samen met één kwast. Als we beetje om en om eten, moet dit haalbaar zijn.

Middag omgevlogen met oppoetsen kerstboomspullen op zolder en nalopen van ons kunstboompje. Staan elke keer weer paf van eigen piek en verheugen ons nu al weer op donkere dagen. Onthouden: afwaskwast als sinterklaassurprise voor Lea, met gek gedicht over kangoeroe's.

Tegen vijven kwam Henk al voor voetbalwedstrijd. Even paniek. Gelukkig had Henk eigen brood bij zich en zeer in sas met door Lea tevoorschijn getoverd gebakken eitje.

Wedstrijd eindigde in 0-0, waarmee beide partijen precies kregen wat ze verdienden. Tijdens wedstrijd van spanning vier pilsjes er doorheen gejaagd en na vertrek Henk, samen met Lea, nog even doorgeknutseld aan kroonkurken Taj Mahal.

Donderdag

Werden vanmorgen wakken door vrolijk gekletter van ouderwetse regenbui. Een liedje van Rob de Nijs neuriënd, maakte ik ontbijt klaar.

Na kopje koffie (Bruinmerk, maar we hebben nog niet helemaal de goede balans) samen gezellig etalages kijken in nieuwe winkelcentrum Sieuwertshof. Ook kijkje genomen in indrukwekkende parkeergarage. Blij dat we geen auto hebben.

Op roltrappen ben je toch altijd weer even kind. Even uitgerust op driezitsbank in meubelzaak, mocht van aardige verkoper.

Laat nu ineens Van Wisse naast ons komen zitten, die zes jaar bij mij op de afdeling heeft gezeten! Gelijk met mij ontslagen.

Was op de zaak al oorwurm van jewelste, maar had nu helemaal de smoor in. Ik zeg: ‘Het is maar helemaal wat je er zelf van maakt, Van Wisse, waarom ga je niet iets doen met kroonkurken, ik noem maar wat’. Uit 's mans mond steeg niets dan gekanker. Sommige types verdienen deze welvaartsstaat helemaal niet.

Gauw naar huis en ochtendzakje uit pedaalemmer gevist en met extra kopje thee nare smaak van Van Wisse weggespoeld. Na de kangoeroe was Lea er ook weer bovenop.

Panty nu wel in was gedaan. Hoop zaterdag droog als Lea's ouders weer komen. Haar vader beloofde Tussen de Rails uit trein mee te bietsen; ben benieuwd.

's Avonds zeer geestige Playbackshow op TV. Schattig kindje deed Lee Towers. Als je je ogen dicht deed, was het net echt. Lea zou mij niet willen ruilen voor Henny Huisman. Vandaar dikke zoen en snel naar bed.

Vrijdag

Gebruikelijke schoonmaakdag voor weekend. Missen tweede vatenkwast wel. Bij afstoffen Taj Mahal schoot Lea uit, maar geeft niet. Zo blijft een mens bezig. Geprobeerd van oude kranten nieuwe stofzakken voor stofzuigers te plakken. Lukte aardig, maar bij zuigen hele gang, net schoon, gehuld in stofwolk. Geeft niet, zo blijft een mens bezig.

Gelukkig belde mevrouw IJsseldijk aan, volkomen overstuur, dat bij haar, nota bene aan de straatzijde, gordijn lelijk van roe was gemieterd en heeft zelf geen trapje. Snel met haar mee om ravage in ogenschouw te nemen. Viel erg mee en in ruil voor klaren karwei, bedong ik nieuwe stofzak voor onze zuiger. We hebben gelukkig zelfde type zuiger. Zag tersluiks in buurvrouws keukenkastje, dat zij er wat stofzakken betreft warmpjes bijzit. Thuisgekomen nog even kangoeroe gedaan met stofzak op hoofd, daar panty in was was. Te oordelen naar Lea's reactie, minstens zo leuk.

Schoonmaakschema door alle gedoe lelijk in war. Stond middernacht nog balkonnetje te schrobben, met veel SSST-geroep van beneden.

Moe maar voldaan gaan slapen. Net of bed lekkerder slaapt, wanneer eronder goed is gezogen.

Zaterdag

Lea's panty komt verkleurd uit was, maar heeft nu exact de tint van mijn sokken en we voelen ons een beetje uni-sex als we met koffie (Zilvermerk en al) Pietje Paré op het blinkende balkonnetje klaar zitten, om Lea's ouders te kunnen bewuiven, als ze de straat inkomen.

Lea's vader wuift op de hoek al terug met Tussen de Rails, dus dat betekent morgen lekker lezen. De zondag zit in elk geval goed!

In pakje Lea's moeder blijkt nieuwe afwaskwast te huizen. Hadden ze over gebeld! Daar gaat mijn Sinterklaassurprise. Maar zo blijf je bezig.

Lea's vader natuurlijk weer kostelijk vertellen over bullebak van treinconducteur en over trappetje vroeger op de zaak.

Laat er in Tussen de Rails nu foto staan van Taj Mahal! Blijk ik al die maanden geknutseld te hebben aan de Borobudur. Geeft niet, ook mooi.

Met z'n vieren 1 bami en 1 nassi gehaald (en nog hielden we over) en 's avonds op balkonnetje gedaan wie meeste sterre-beelden kon herkennen.

Ouders van Lea tegen elven naar station gewandeld (rest bami

[p. 364]

meegegeven in zelfgeplakte, mislukte stofzak, ‘sofzak’ versprak Lea zich kostelijk) en voor slapen gaan onze geleende vatenkwast retour door brievenbus mevrouw IJsseldijk. Is haar zondag ook weer goed.

Zondag

Waren van plan heerlijk lang roes van gisteren uit te slapen, maar werden al om tien uur uit bed gebeld door een dolgelukkige, stralende mevrouw IJsseldijk, met twee zelfgebakken kano's, als dank voor afwaskwast.

We zijn er gelijk maar uit gebleven, er was toch nog troep van gisteren. Het balkonnetje leek wel een afgebrand dorp. Kano's waren zo aan zware kant, dat we lunch maar oversloegen.

Onder Langs de Lijn, heerlijk Tussen de Rails gelezen. Lea wist ook niet dat Franeker een klokkenmuseum had. En in Boxtel wildpark met kangoeroe's, dus wie weet daar ook nog eens kijken, al zal dit financieel lastig haalbaar zijn, want verbetering van onze economische situatie zit er op korte termijn niet in.

Gelukkig maar, want ik zou het echt niet meer opbrengen om nu elke dag Lea een paar uur alleen te laten, in ruil voor het een of andere stomme baantje.

De hele zondagavond lekker bezig geweest met alles klaar maken voor maandag en tijdens Met het oog op morgen samen met Lea in bed het kruiswoord uit Tussen de Rails afgemaakt. De man of vrouw die er vóór aan was begonnen, leek me nu niet bepaald een licht te zijn geweest. Maar ja, zo blijft een mens bezig.

Tot mijn schrik gezien dat dit dagboekje vol is en geld voor een nieuw zit er eigenlijk niet aan. Constateer tevreden dat voortzetting dagboek eigenlijk zinloos is. Iedere dag ziet er immers bijna hetzelfde uit en Lea en ik hopen dat dit tot in lengte van dagen zo mag blijven.

Hersenprikkel

Toen mijn vrouw gisteren onze bedden verschoonde (wij slapen gescheiden, aangezien zij droomt met al haar armen en benen), kreeg ik voor het eerst sinds tijden onze matrassen weer eens te zien.

Ik verbaasde mij over hun bloemenrijkdom. Hoe vreemd is dit toch, bedacht ik; men schaft zich een matras aan op grond van de dikte, de zacht- of hardheid en de gewenste beddemaat, maar zelden zal een weldenkende consument zich door haar fleurigheid tot kopen laten verleiden.

Toch zijn negen van de tien matrassen voorzien van een bloemmotief dat, moeten wij welhaast concluderen, geen andere functie vervult dan die van ‘eye-catcher’ in de etalage van de Beddenzaak.

Is de matras eenmaal naar huis meegezeuld, dan zullen haar bloemen nog maar zelden bloeien; uw bed wordt immers Opgemaakt en het gevolg van dit bedekken is dat u het met zoveel zorg ontworpen en geappliqueerde bloemmotiefje nog slechts te zien krijgt tijdens het ‘luchten’.

Taak voor dit weekeinde: bedenk een liefst economisch vergelijkbare situatie waarin de geïnvesteerde energie en creativiteit evenmin de kans tot ontplooiing wordt geboden.