Het groot bescheurboek

Een bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders

Bij de dokter, 1965

Klopklop.

Dokter:	Ja? Binnen!
Patiënt:	Goedemorgen dokter.
Dokter:	Ah, meneer Verwaayen. Gaat u zitten. Wat zijn uw klachten?
Patiënt:	Ja, ik weet het niet dokter. Ik voel me zo, ja, ik weet niet.
Dokter:	Hoe is de eetlust?
Patiënt:	Ja, ik weet niet. Dan weer wel en dan weer niet. Soms heb ik ook na het eten dat ik een beetje, ja, ik weet niet.
Dokter:	Mmmm. En hoe is de nachtrust?
Patiënt:	Ja, ik weet niet. Soms val ik meteen in slaap en dan een andere keer weer, ja, ik weet niet.
Dokter:	En hoe is de stoelgang?
Patiënt:	Ja, wat zal ik zeggen. Ja, ik weet niet.
Dokter:	Tja.
Patiënt:	Ik weet niet.
Dokter:	Zucht u eens?
Patiënt:	Dat doe ik de hele dag al, dokter.
Dokter:	Tja. Ja. Ja, meneer Verwaayen...het lijkt mij het beste dat ik een receptje schrijf en wel zodanig dat u het niet kunt lezen, maar de apotheker wel. Dat zijn een soort staalpillen. Die neemt u driemaal daags met een glaasje lauw water in, vóór de maaltijd. En komt u dan over drie weken nog maar eens terug.
Patiënt:	Nou, geweldig dokter! Mag ik u ontzettend hartelijk bedanken? Hè, ik voel me nou al...ja, ik weet niet!

[p. 337]

Bij de dokter, 1975

Klopklop.

Dokter:	Binnen zonder kloppen.
Cliënt:	Hè, ik vergeet het steeds nog. Dag Dokter.
Dokter:	Dag Hàns, zouden we zeggen.
Cliënt:	Dag Hans.
Dokter:	Dag...hoe was je voornaam ook alweer...
Cliënt:	Alex, Hans.
Dokter:	Alex-Hans. Vertel 's Alex-Hans - ben je gelukkig?
Cliënt:	Ja, ik weet niet. Soms heb ik echt zin en zo. Maar op andere dagen...ja, ik weet niet.
Dokter:	Zeg Lex: hoe is de situatie op de werkvloer?
Cliënt:	Ja, die is niet optimaal. Hoewel nou ook weer niet zo dat...nou ja wat zal ik zeggen. Ik weet niet.
Dokter:	En thuis? Hoe is de woonsituatie?
Cliënt:	Ja, nou heb ik zelf natuurlijk een hoop verbouwd, maar ja, het is wel een huis dat je, ook met de buren en zo...ja, ik weet niet.
Dokter:	Dus je voelt je niet voor 100% op je gemak, in deze maatschappij?
Cliënt:	Nee, ik weet niet. Als je ziet wat er allemaal gebeurt, dan denk ik vaak, ja, ik weet niet.
Dokter:	Luister Lex. Dit is een Groepspraktijk, dus je gaat zometeen nog even langs de Iriscopist, de Acupuncturist, de Fysiotherapeut en de Astroloog. Verder zal ik je een urgentieverklaring meegeven dat je een grotere woning nodig hebt, een benedenwoning; we moeten een nieuwe baan voor je vinden en ik zal het Ziekenfonds een briefje schrijven dat ze in elk geval een afstandsbediening voor je betalen. Want zoals dat nu gaat - de hele avond van de bank op en neer naar de televisie...
Cliënt:	Nee, ik weet niet, maar dat is niks. Nou, erg fijn dat we zo'n prima relatie hebben Hans. Maar ik denk zelf dat eh...ook met al die dingen die je voor me doet en zo, dat het toch nooit meer, ja...ik weet niet.

Bij de dokter, 1985

Zoemer.

Stem:	Spreekt u maar.
Nummer:	Mijnheer Verwaayen, dokter.
Stem:	Ook dat nog. Nummer?
Nummer:	OH 256933.
Stem:	Ziekenfondskaart met blauwe zijde naar boven in de gleuf steken! Zoem, klik.
Nummer:	Doei, dokter.
Dokter:	Staan blijven! Klachten?
Nummer:	Ja, ik weet niet, maar het is zo...al een hele tijd voel ik me zo...ja, ik weet niet.
Dokter:	Godallemachtig...
Nummer:	En overal namelijk. En vooral vlak na het opstaan heb ik dat ik zo, ja, ik weet niet...
Dokter:	Nou kom je al twintig jaar bij mij op de praktijk met van die vage klachten Verwaayen! Als jij het niet weet, hoe kan ìk het dan weten? Is het nou eens eindelijk afgelopen met dat stomme gezeur?
Nummer:	Ja, ik dacht toch ik loop maar even langs de dokter want je weet nooit.
Dokter:	Welja! Loop maar even langs de dokter! Maar zo heb ik er nog zesduizend, Verwaayen! Hoe krijg ik op die manier ooit mijn proefschrift af? Ik wil óók wel 's DR. voor mijn naam Verwaayen; ik wil óók wel 's voor een radiopraatje worden gevraagd! Maar hoe moet dat, op deze manier!
Nummer:	Ja, ik weet niet.
Dokter:	We zijn allemáál ziek man, begrijp dat dan toch! Niemand kan ooit beter worden! Maar dan moet je mij niet zieker maken dan ik al ben, door hier nog 's een potje te komen zeikzeuren! Nou vlug: Broek naar beneden!
Nummer:	Jawel dokter.
Dokter:	En bukken! Klappen op blote billen. En Dit Doen Wij Met Lastige Patiënten! Aankleden!
Nummer:	Fijn dokter, dank u wel dokter. Hè, ik voel me al een stuk meer, ja, ik weet niet...

Stel '85

Op de wastafel staat een flesje dat er gister nog niet stond.

Ook mogelijk dat het er gister al wel stond, maar dat hij het niet gezien heeft.

Heeft hij eigenlijk altijd al gehad, met de flesjes, potjes en tubes van zijn vrouw.

Dat viel de laatste jaren niet meer bij te houden.

Waar heeft ze dit flesje nu weer tegen gekocht?

Hij leest dat er ‘more than a moisturizer’ in zit. ‘A super nourishing lotion with natural ingredients including soluble proteïn, a substance plentiful in young skin.’

Dit flesje hoefde blijkbaar niet mee, naar haar minnaar. Maar de beide potten dagcrème ontbreken. ‘Dag crème’, mompelt hij gewond. Zal hij zometeen haar ondergoed nog even nalopen? Zinloos. Hij weet toch niet wat ze aanheeft. Het zicht op haar lingerie is hij al kwijt sinds 1975.

Omdat hij medelijden met zichzelf krijgt, poetst hij als troost met de kindertandpasta - de tube met het olifantje.