De heterobescheurgroep
Dag lieve mannen,
Nou, graag wil ik verslag uitbrengen van de eerste heterobescheurdersmannenavond die vorige week plaats vond. We hadden afgesproken in de stationsrestauratie en mijn hart klopte in mijn keel toen ik daar bij zevenen was. Pech: de restauratie was dicht. Geluk: voor de gesloten deur stonden twee mannen met het afgesproken kalenderblaadje opgespeld. Een wat schuchter ontmoetingsrondje volgde. Ze heetten Alex en Hans en ik vond ze meteen al heel zacht en aardig.
We besloten naar mijn huis te gaan, want Anette was er toch niet (congres in Denemarken).
Eerst kwam de discussie moeizaam op gang, maar het ging steeds opener. Voor ons alledrie was dit het eerste mannenkontakt. Voor de bestaande mannenpraatgroepen en café's hadden we toch een soort drempelvrees.
We praatten over de moeilijkheden van het man-zijn nu. Wat kunnen we doen, dat was het kernthema. Hoe kunnen we deelnemen aan een stuk anti-patriarchale strijd. Hoe kunnen we de fallokratie bestrijden, waardoor we zelf zo zijn besmet. Hoe ontmaskeren we ons eigen mannelijk chauvinisme.
In eerste instantie door veel en eerlijk onze eigen gevoelens te tonen. We bleken het alledrie best moeilijk te hebben met ons mannelijk rolpatroon en we waren het er over eens dat niet wijzelf, maar de maatschappij bepaalt hoe we met sex omgaan. En zo hadden we het over het niet altijd initiatief willen nemen, met plaatjes in je hoofd rondlopen, te snel klaarkomen, passief is ook lekker (zei Alex, vond ik heel goed) en voor we het wisten was het elf uur en moest Hans de laatste trein terug naar Roermond nemen. We vonden alledrie dat we heel veel inspiratie en moed konden putten uit deze avond en we besloten het gauw nog eens te doen.
Wij gaan door met de mannenstrijd!
Ik heb Alex en Hans gevraagd ook hun visie te geven, maar dan wel wat kreatiever, anders wordt het zo'n duffe boel op de kalender.
Liefs,
Jonst
Auteursrechtelijk beschermd
