Het groot bescheurboek

Een bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders

De nieuwe koude oorlog

Een Tros Aktua-uitzending

Wibo:	Er waart een spook door Europa, dames en heren, en dat spook heet: Eurocommunisme. Met een snelheid, sneller dan het Verstand, werpen de hersenschimmen van dit aanstekelijke spook hun schaduwen over half West-Europa. Het schijnt dat dit spook nu ook Nederland heeft aangedaan, want zelfs binnen het Hoofdkwartier van het Simplisties Verbond, toch van oudsher een uit enorme korrels zout opgetrokken. Bolwerk van Nuchterheid, wordt sinds kort gegriezeld. Gegriezeld om spookverhalen. Zijn het sprookjes? Ard Horvers sprak met directeur Bie.
Bie:	Nee, dit zijn - helaas - beslist geen sprookjes. Er is en wordt, hier in ditzélfde gebouw, op enorm brutale en agressieve wijze geïnfiltreerd, tot aan het democraties hàrt van ons Simplisties Verbond.
Horvers:	Door communisten?
Bie:	Door ‘een’ communist. Ik heb het sterke vermoeden en eigenlijk wel de afschuwelijke zekerheid dat er binnen ons Verbond een KGB-agent opereert.
Horvers:	Is er tussen haakjes een Dialoog denkbaar tussen Communisme en Simplisme?
Bie:	Nee. En ik zal u zeggen waarom niet: dáárom niet. Onze Beginsel-programma-bewakingscommissie heeft op ons laatste Verbondskongres dat zoals u weet op De Efteling werd gehouden, het Communisme unaniem als een negatief-simplistiese ideologie bestempeld. Het Communisme laat, naar onze mening, intolerabel insufficiënte ruimte voor de positief-simplistiese vermogens van het Individu. Wanneer communisten het Simplisties Verbond zouden gaan meebesturen, al is het maar in de sub-top, dan wordt onze organisatie binnen de kortste keren uitgeleverd aan bepaalde internationale krachten en machten die een radicalisatie voorstaan welke in zijn dictatoriale gedaante onverenigbaar is met de pluriforme structuur van het Simplisme. Dat is mijn theorie van de omvallende magnetiese dominovlooien. Geef ze één vinger en binnen een half jaar kunnen wij als Simplisties Verbond geen poot meer uitsteken, laat staan verzetten. Wel: en ik heb geen zin om ‘buiten westen’ te raken, als u voelt wat ik bedoel.
Horvers:	Heeft u uw vermoedens?
Bie:	Jazeker. Ik heb mijn vermoedens.
Horvers:	Kunt u een naam noemen?
Bie:	Ik kàn een naam noemen, ja. Ik had de onthulling van deze naam eerst via de Donald Duck of de Bobo willen doorspelen naar onze achterban, maar ik hou niet van

[p. 123]

	geheimzinnigheid. Welnu: er ZIT een Communist in het Simplisties Verbond. En dat is Koot. Ik bèn nog bezig uit te zoeken hoe Koot er, als Communist, in hemelsnaam in is geslaagd door te dringen tot in het Dagelijks Bestuur, maar hij is compléét Communist, dat staat vast. Koot. Onthoudt u die naam. Dat is de naam van een Communist. Koot. Koot is een keiharde aanhanger van het Communisme. Koot is een Communist, dames en heren. Koot is communist!
Horvers:	We spreken nu met de ándere directeur van het met het Communisme besmette Simplisties Verbond. Meneer Koot: u heeft ons gebeld.
Koot:	Inderdaad, per telefoon.
Horvers:	Waarom deed u dat?
Koot:	Nou voornamelijk dáárom, dus. Om het er eens over te hebben, dat iedereen het wéét.
Horvers:	Waarover?
Koot:	Hierover. Over wat hier gebeurt en dat zij dus d'r in gefiltreerd geslaagd zijn te lukken, in dit gebouw.
Horvers:	Wie zijn die Zij, meneer Koot?
Koot:	De Communisten. In ditzelfde gebouw is het Communisme onvoorstelbaar om zich heen begonnen te wemelen. Terwijl ze er heel normaal uitzien, dat is het misleidende. Alleen aan de ogen hè, als je goed kijkt. Maar je kunt ze zó aanraken. En wel zijn het er namelijk zeven. Juffrouw Pot van de Toiletten - geheel Communiste. Van der Ruit van de Boekhouding - KGB-agent. Meneer Lint, hóófd van de typekamer, elk jaar met vakantie naar Joegoslavië en verder: compleet Communist. Dan hebben wij daar die aardige gezusters Papier van de administratie. Zien en doen er heel leuk uit en zich voor, maar zijn Communistes. De heer Nietje van de Orderafdeling - een Communist als een páárd!
Horvers:	U hebt nu zes Communisten aangewezen...
Koot:	Als ik het zevende zegel van mijn lippen breek dan doe ik dit in het belang van het Simplisties Verbond, dat wij hierin dialoog bezig kunnen blijven in een géést. Dus is het niet voor onze kinderen maar vooral voor de váders van onze kinderen dat ik een enorme steen in een rimpelloze naam moet bevijveren: Bie!
Horvers:	Dus meneer Bie zou een KGB-agent zijn?
Koot:	Bie vormt een Communist als een Huis. Die is zo Communisties als een kanón. Eerst dacht ik zelfs aan scherts van hem, wanneer Bie tussen de middag hardkeels een steevast RUSSIES eitje bestelde, omdat Bie en mijzelf daar nu eenmaal graag humor om hebben, hádden om een grap. Maar het is niet grappig om met een Communist aan één tafeltje te moeten zitten. Communisten smakken bijvoorbeeld extreem. Nee, Bie is, gewoon op kantoor en tijdens zijn leven, een Communist als een idioot. Bie? Die is Communisties als een konijn!
Horvers:	Stel dat het Communisme langs legale weg wortel zou schieten in het Simplisties Verbond. Wat ziet u dan veranderen?
Koot:	Alles. Ten eerste ik. Dan de bibliotheek, dat de helft eruit moet. Censuur. Alleen bruin brood in de kantine, zware shag, grove taal. Ze zullen de stroomlijn uit de autoos halen. Het model uit de herencostuums, die allemaal grijs worden. De Koningin mag geen hoed meer op. Géén vogels na zessen. De verwarming gaat lager. Eh....de toiletten. Juffrouw Pot zal Houten brillen aanbrengen. Over de gangen hier zal men met zijn tweeën in de pas moeten lopen. De mélkchocolade verdwijnt. Enfin: het is mijn theorie van de omvallende magnetiese dominovlooien.