Het groot bescheurboek

Een bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders

Bie wordt geïnterviewd (1)

Interviewer:

‘En dan staan we nu naast:.....’

Bie:

‘Naast? Naast? Wat nou naast. ERnaast zult u bedoelen. U zit er behoorlijk naast, ja. Wat is dat nou voor een vraagstelling, zo'n halve zin die ik mag afmaken. Dat hoor je steeds meer in interviews. Maar ik verdom het. Ik laat me niet behandelen als een snotneus die bij de Meester voor het bord moet komen om een invuloefening te maken. Bedenkt u nu eerst 's een behoorlijke vraag en komt u dan eens terug, ja?’

Bie wordt geïnterviewd (2)

Interviewer: En ù bent:....

Bie: Ik ben, ja. Neem me nou niet kwalijk, maar wat is dat nou voor een vraag, u bent! Is dat nou het enige dat u kunt verzinnen, u bent? Wat zou ik daar nou op moeten antwoorden? M'n naam? M'n functie? Een omschrijving? ‘U bent...’ ‘Mooi!’ ‘Nou, mijn antwoord luidt: “Gek!” Ik ben gek als ik op dit soort onbeschoftheden inga!’

Bie wordt geïnterviewd (3)

Interviewer:

‘Mag ik u even een vraag stellen?’

Bie:

‘Dat MAG wel, maar niet EVEN. Als u denkt dat wel eventjes te kunnen afraffelen, even een babbeltje maken, jongens, nou dan bent u aan het verkeerde adres! Als ik toestem in een interview met u, dan betekent dat, dat ik mij zorgvuldig wil voorbereiden. Want mijn woorden zullen door tienduizenden, ja honderdduizenden worden gehoord. Mag ik er dan voor zorgen dat ik een niet al te grote onzin uitkraam?’

Bie wordt geïnterviewd (4)

Interviewer:

‘Wat een mooie das draagt u daar. U houdt wel van mooi, is het niet?’

Bie:

‘Ja, met dit soort gehuichel hoeft u bij mij helemáál niet aan boord te komen. Uitdetentlokkerij. Aan de das die u zelf draagt (een afschuwelijke das, tussen twee haakjes) kan ik zien dat onze waardering voor “een mooie das” niets met elkaar te maken heeft. Ik hou wel van mooi, ja, maar dat is dat zo'n ander mooi dan uw mooi, dat het geen zin meer heeft er aan te beginnen om dat uit te leggen.’

Bie wordt geïnterviewd (5)

Interviewer:

‘U hebt het er wel moeilijk mee, denk ik zo.’

Bie:

‘Ja, wat verwacht u nu van me? Dat ik op die zin van u inhaak met: “Ja, ik heb het er moeilijk mee, want enz. enz....”

Dat is toch geen vraag die u stelt!

U denkt dat ik het er moeilijk mee heb. Nou èn? U denkt maar!

Daar heb ik toch niks mee te maken?!’

Bie wordt geïnterviewd (6)

Interviewer:

‘Zoudt u in verband met de tijd, uw eindkonklusie in twee woorden willen geven?’

Bie:

‘Nee, dat wil ik niet. Het is ùw zaak dat u zo weinig tijd hebt. Daar heb ik niks mee te schaften. Ik heb tien minuten nodig voor mijn eindkonklusie en als u die niet hebt, okay, dan maar geen eindkonklusie!’