Even afspreken
- Stom hoor. God wat stom. En ik vergeet hem nooit, m'n agenda, anders.
- Nou dan bel ik je nog wel.
- Ja, dat moet dan maar.
- Ja toch?
- Nee, uitstekend.
- Nee, dan?
- Ja hoor. Ik zou het anders ook niet weten. Ik kan nu wel wat gaan zeggen natuurlijk...
- Nee hoor, niet nodig.
-...maar dat blijft altijd link, om wat te zeggen zonder agenda.
- Geen punt hoor, geen centje pijn, echt niet. Ik zeg gewoon dat ik je heb gesproken maar dat je nog niks kòn zeggen. Je wòu wel, maar je kon gewoon niet. Nou en? Màg dat misschien? We hebben het druk zat, allebei.
- Dan ben jij óók gedekt, tenminste.
- Daarom. Dan kan ik zeggen dat we het er uitgebreid over gehad hebben, maar dat jij eenvoudig niks kàn zeggen.
- Akkoord.
- Mag ik dan wel dit notaatje mee?
- Ja hoor, okee. Nee want stel je voor dat ik nu zeg: prima, ik doe mee en dan en dan ben ik jullie man. Ja? En dan kom ik straks thuis, ik kijk in m'n agenda en dan heb ik al wat ànders staan op de datum die ik dan eventueel nu zou geven. Ik bedoel - dan kunnen we wéér gaan lunchen met onze boekjes, kunnen we wéér gaan schui...
- Nee, daarom: ik bel je d'r over.
- Heel graag. Zeg? Even, als je belt: bel me dan niet op de Zaak, graag.
- Niet op de Zaak.
- Nee, want je weet hoe snel ze, hè? En ik ben nogal mobiel en als ik dan toevallig een ambulante dag heb dan hang jij uren aan een luchtledige lijn want die meiden bij ons weten mij nooit te vinden en ik verdom het om met zo'n elektroniese prothese in te gaan lopen dat ze je de hele dag kunnen opbliepen, dus bel me liever thuis.
- Privé.
- Dat heb je, dat nummer? Dat had je?
- 366530 toch?
- Ja. Maar als je nou belt, laat hem dan eerst twee keer overgaan.
- Wie?
- Mijn telefoon.
- Maar ik bel jóu toch?
- Ja, dat zeg ik. Je draait 366530 en dan laat je hem bij mij thuis twee keer overgaan, dus Prrrrrr, Prrrrr.
- En dan neem jij op?
- Nee, dan leg jij néér.
- Waarom?
- Dan weet ik namelijk dat jij het was.
- Als ik nog niks gezegd heb?
- Nee, niet dat jij het was, maar dat het Vertrouwd was. Dat het goed zat. Alleen de mensen tegen wie ik dat zelf heb gezegd, van dat eerst twee keer laten overgaan, die bellen mij op die manier, begrijp je? Dat ik die marge hou, die privacyklep, dat ik niet elke keer als dat ding gaat d'r naartoe moet hollen.
- Dus ik draai 366530, dan laat ik hem twee keer overgaan, en dan leg ik weer neer.
- Exakt.
- En dan?
- Dan draai je exakt drie minuten later een keer en dan krijg je In Gesprek.
- Hoe kan dat dan?
- Dan heb ik hem er namelijk naast gelegd.
- Waarom?
- Nou, dat jij hoort dat het Okee is, aan de In Gesprekstoon. Dat jij daardoor begrijpt dat ik heb begrepen dat het een bekende was, die twee keer pingelde. Dat de lijn over vijf minuten vrij is, wil dat zeggen, als je mij zogenaamd in Gesprek hoort.
- Maar zoemt dat dan niet vreselijk bij jou, als je de hoorn ernaast legt?
- Nee, want dan draai ik het schijfje een half slagje rond en dan steek ik een potlood in een van de cijfergaatjes, zodat hij vast blijft zitten, halverwege. Dan hoor je niks. Ken je dat niet, die truuk?
- Nee, Bedankt. Maar hoe moet ik dan verder? Kan ik je toch niet makkelijker op de Zaak bellen, dat ze je oproepen?
- Nee, wacht nou even, we zijn er bijna. Als jij dus ‘In Gesprek’ hebt gehoord, dan leg je neer, je wacht vijf minuten en dan draai je wéér. En dan krijg je mijn vrouw. Dat doe ik voor de zekerheid, want het kan natuurlijk ook wezen dat er iemand met z'n vinger uit de schijf is geschoten of op het knopje drukte toen ik al overging, zodat hij mijn toestel per ongeluk tweemaal heeft laten rinkelen. Dus dat dan mijn vrouw altijd nog kan zeggen dat ik in het buitenland zit, als het piepeltje dat er belt niet helemaal to the point is. Maar als ze hoort dat jij het bent en je noemt mijn naam, dan kom ik dus zelf aan het toestel.
- Ha, fijn.
- En dan kàn het zijn dat ik zo'n rare neusstem heb, zno bneetje zno pnaat mnik dman, maar daar moet je je niks van aantrekken want dat is namelijk gewoon mijn vaste telefoonstem, daar ben ik zo aan gewend, daar kom ik nooit meer vanaf, ben ik bang.
- Hij klinkt een beetje verkouden.
- Ja dat komt dat is mijn zogenaamde Griepstem. Dat ik er altijd onderuit kan, als ze me ergens voor nodig hebben, waar ik geen trek of geen tijd voor vertoon.
- Ja, je moet er natuurlijk geen slaaf van worden, van je eigen telefoon.
- Daarom.
- Maar als ik jou dan laten we zeggen morgen bel, kunnen we dan dus een nieuwe afspraak maken?
- Zonder meer.
- Fijn. Want het wordt nu echt hoog tijd hoor.
- Helemaal mee eens. En dan lijkt het mij het beste
Auteursrechtelijk beschermd