Mooiste Foto
De vakantiefotoos van de vakantie zijn klaar! Er zaten er namelijk nog vijf op ons toestel die er alsmaar niet van kwamen. Immers eenmaal uitgepakt van vakantie geven uw fotoönderwerpen pas na dat verplichte tijdje thuis weer ‘thuis’. Want nog bruin, ‘ziet’ men er veel niets in. De fotoos laten zich niet ‘nemen’. In uw uiterste geval blijven zij tot de volgende vakantie op het toestel zitten wachten.
Tja die laatste drie, acht overe fotoos. Dat gaat schuilgroeien achter iets van een ‘drukdrempel’. En àls men het al pakt, dan nóg laat u je toestel zonder afdrukken zuchtend zakken, vaak. Nee, ‘das’ niks. Das te vertrouwd. Terwijl op vakantie, daar schoot u maar raak. Zo heb ik ons filmpje opgerold aan eerst mijzelf in een tot glimmens gewreven wieldop fotograferend fotograferend genomen, toen een stuk boeiend bemoste blinde muur waar een Gezicht in zat dat de Afdruk zich niet herinnerde, tweemaal de hond waarvan eentje enkel staart en de tweede bewogen maar krabbend zit de hond zichzelf om zijn oren te geven dus hier was Natura weer eens Artis Magistra en daarna heb ik de buurvrouw genomen toen zij net met de bak naar buiten kwam. Ook bewogen, maar dit maakt haar zeker vijf jaar jonger.
Van de veertig waren verder dertig gelukt waarvan wij van zeker tien fotoos à honderd procent wisten dat zij absòluut erbij moesten zitten maar ja, slordigheid van de fotowinkel, want die doet het nog wel zelf, maar hij besteedt alles uit. Terwijl wij elke vakantie daar laten afdrukken, tenminste tot nu toe. Want echt hoor. Ja kom. Nee echt. Echt hoor: dáár laat ik ons niet meer afdrukken, bij die. Wij raken mij te vaak zoek. En altijd fotoos in badpak, gek hè? Nee echt hoor. Maar dit terzake.
Op twaalf sta ik duidelijk op. Bij acht doe ik iets speciaals voor de foto maar je hebt daar die zon en die schijnt thuis toch te vertekenen tot minder om te lachen. Dan zijn er drie waar ik normaal op doe, onbeslommerd, maar er is ééntje waar ik, ja god dat klinkt zo ijdel, ik wéét het, dit is vréselijk, kàn gewoon niet maar ik stá er op eentje echt het ein-de op, zie ik eruit. Zo ontspannen en toch zo mannelijk, zo, nou ik kan niet anders zeggen maar ik ben gewoon móói op die foto! Eng mooi en beschaafd wreed.
Dat kwam 1 stood there talking met zo'n oud appelflappenvrouwtje wat daar op elke straathoek zit, je kent ze wel, van die slappe platte appelflappen die ze op Feestdagen besuikeren waar je bijstaat. Dus je ziet mij helemaal opgaan in dat appelflappenvrouwtje wat ik er heb afgeknipt want dat zag als kontrast een beetje tè schrijnend: jeugd, kracht en schoonheid versa ouderdom, slapte en appelflappen.
Nu doet de westermens graag een Mooie Foto van zichzelf in zijn autopapierenportefeuille, waar hij opstaat hoe het ook anders kon, of uit de tijd dat zijn gezicht nog goedkwam na het opstaan.
- Dat ben jij toch niet wel?
- Wie? Oh die. Ja dat ben ik.
- Je lijkt hier heel iemand anders op.
- Nee dat lijkt maar zo.
- Hier haal ik jou helemaal niet uit.
- Ik ben het toch echt hoor.
- Je bent hier eigenlijk best knap.
- Knap? Laat eens zien. Jaja, ik zie wat je bedoelt.
- Echt een boeiende kop, heb je hier.
- Ja op die manier. En jij valt wel op dit type? Ik bedoel bij wijze van hoofd?
En dan lost zij plotseling op, of jezelf, want men is hem niet dagelijks, die daar op de foto. Heeft u zelf een Mooiste Foto van uzelf?
Dan zult u moeten toegeven dat dit evenmatig de minst op uw spiegel lijkende foto is! Mijn gemiddelde ligt op per tien jaar één Mooiste Foto van mijzelf. De eerste dateert uit de schoolbank en wel de bekende Lachende Schrijfhouding met Penhouder-foto. Mijn Mooiste Foto tot dan toe Twee stamt uit De Militaire Dienst want daar heb ik een voorhoofd na een speedmars met nat zwart zweethaar, de binnenhelm achterover en een sigaret met dichtgeknepen ogen, waarvan je zou zweren dat ik een filmfoto van een oorlogssoldaat was. Die heeft nu tien jaar gecirculeerd als op feestjes de fotoos werden rondgedeeld. Hier, dat is wel gek, daar zat ik nog in Dienst. Mijn laatste Mooiste Foto is echter mooier dan alles ooit van mijzelf genomen. Toevalsmooi? Zon, licht, houding en sluitertijd legden mij in onnaspeelbaar samenspel toch maar mooi op de gevoelige plaat! Loog de Lens? Misschien een voorbeeld dan: stel nu een twee meter veertig lange blonde vrouw eens op de camerahoogte op, met in allebei haar oog de goede focus, die mij in dezelfde sluiterflits waarnam van driemetervijfenveertig afstand. Aha: wat te bewijzen was. Zij zou mij geen haar minder hebben gezien dan even de camera deed, in casa mijn vrouw de fotogravin! Dus de geen homofiele beroepsfotograaf slaagt van mij waarschijnlijk elke maand een nieuwe Mooiste Foto te kieken!
Maar wij weten niet beter dan van al mijn fotoos vakantiefotoos te maken, ook daarbuiten. De ‘een foto maken’ is al ‘vakantie’ voor mij en dat kost gaten in de kwaliteit.
Koot
| Loet: |
‘Onze benedenburen hebben zelfs een pickup met afstandsbediening.’ |
| Friekje: |
‘Ga weg. Ik wist geeneens dat die bestonden!’ |
| Loet: |
‘Jawel. Hij gaat automaties zachter als ik met deze bezemsteel op de vloer stamp.’ |
Auteursrechtelijk beschermd