Het groot bescheurboek
(1986)–Wim de Bie, Kees van Kooten–
Auteursrechtelijk beschermdEen bloemlezing van de tussen 1973 en 1986 verschenen Bescheurkalenders
[pagina 13]
| |
[pagina 14]
| |
Tips voor automobilisten:Eén steentje tegen de voorruit kan de totale glasverbrijzeling ten gevolge hebben. U heeft hen vast wel eens onbeschermd, in weer en wind achter het stuur zien zitten; de automobilisten met een kapotgeslagen voorruit, vijfenveertig kilometer per uur rijdend met rode, tranende, samengeknepen ogen. Dat zal u niet meer gebeuren! Waarom niet? Omdat u, vanaf vandaag, ervoor zorgt altijd een DUIKBRIL in de auto te hebben. | |
Radio 1‘En dan is 't nu tijd voor ons telefoonspelletje Geen Ja En Geen Nee. We bellen met een luisteraar in 't land en dit keer is de gelukkige: mevrouw Hooikaas uit Deventer. ‘Met mevrouw Hooikaas.’ ‘Dit is Koos Kwast met Geen Ja En Geen Nee. Tussen 2 haakjes, hoe is het weer bij u in Deventer?’ ‘Prima weer hoor. Lekker zonnetje.’ ‘O hee, hier in Hilversum regent het pijpestelen. Wel mevrouw Hooikaas, bent u klaar?’ ‘Ja hoor, m'n schoonmoeder is er, de buurvrouwen, m'n man heeft een snipperdag genomen en oom Daan is er ook.’ ‘Leuk. U mag dus geen ja en geen nee antwoorden. Goed, daar gaan we dan en dan wordt nu de stopwatch ingedrukt.’ ‘Ja, Oooooooooh! Wat stom!’ ‘Ja, dat is nou jammer mevrouw Hooikaas. Dat is één tiende sekonde precies.’ ‘Oooooooh! Wat stom. Ha ha ha ha, wat stom!’ ‘Ja, 't is vreselijk stom, maar we hebben ze nog wel korter gehad.’ | |
Radio 2‘En dit is weer Koos Kwast met Geen Afwas En Geen Aardappel. Ons vorige spelletje bleek een beetje te moeilijk, zodat we twee nieuwe woorden hebben moeten kiezen. We bellen mevrouw B. Ontslapene in Driewerf.’ ‘Met mevrouw Ontslapene.’ ‘Ha fijn! Dit is Koos Kwast mevrouw en u weet waarom het gaat?’ ‘Ik mag geen afwas en geen aardappel zeggen.’ ‘Juist. Wel, Bastiaan, de orang-oetang uit Wassenaar, die ons altijd zo charmant assisteert, drukt nu de stopwatch in. Mevrouw Ontslapene, wat bent u op dit moment aan het doen?’ ‘Nou, ik ben dus net klaar met de afwas en u belt eigenlijk ongelegen, want ik wou net de aardappels opzetten. Oooooooh! Wat dom hè?’ ‘Ja, drie sekonden. U bent wel de domste trut die ik ooit aan de lijn heb gehad.’ ‘Dank u wel, meneer Kwast!’ | |
Radio 3‘En dit is weer Koos Kwast met ons spelletje Geen Dwarsgebakken En Geen Centrifugaalprincipe en we bellen met de heer De Zeeuw. ‘Met De Zeeuw.’ ‘Ah, meneer De Zeeuw, dit is Koos Kwast en u kent de regels?’ ‘Ja, maar mag ik eerst nog wat vragen? Ik heb een weddenschap met mijn zuster, dat u een kunstgebit hebt. Is dat nou zo?’ ‘Nobody is perfect, meneer De Zeeuw en u ook niet, want we drukken nu de stopwatch in. Veel familie in de huiskamer?’ ‘Nee, alleen die dwarsgebakken neef van me.’ ‘Aha! En doet neef nog iets voor de kost?’ ‘Ja, technisch tekenaar op het centrifugaalprincipe. Hoofdbureau geloof ik.’ ‘Stop maar. Zes sekonden!’ ‘Ach, wat stom!’ ‘Ja, maar u bleef tenminste een sportieve nul en dat kunnen we niet van àlle stommelingen zeggen.’ ‘'t Is maar een spelletje hè. Dag meneer!’
Als u lid wordt van onze vereniging ‘Vrienden van de Vliegende Schotel’, garanderen wij binnen één maand uw eerste, éigen waarneming van een vliegende schotel. | |
Weerzinwekkende gesprekkenPoen 1: En voor je auto? Poen 2: O, daar heb ik werkelijk een prima mannetje voor. Poen 1: Ik ook. Een fantastisch kereltje. Draaft dag en nacht op. Een belachelijk goedkoop mannetje. Poen 2: En ik heb een speciaal mannetje voor het buitenschilderwerk. Dat kost NIETS dat mannetje. Dat mannetje doet 't voor een sigaartje. Poen 1: En voor m'n rozen heb ik een tuinmannetje en dat rekent 21 cent per uur! Poen 2: 21 cent? Heb ik betaald voor het behangen van de hele bibliotheek. Ik heb werkelijk een uniek behangselmannetje. Poen 1: En dan heb ik nog een knopenmannetje voor m'n overhemden, een mannetje voor de hond en een speciaal mannetje voor m'n vrouw. Poen 2: Toch is dat een enorm voordeel van die werkloosheid hè? Dat ze er weer zijn. Al die handige mannetjes. | |
MeesterSchraalhans is keukenmeester
| |
[pagina 15]
| |
Die moderne horloges toch!man 1: Dag meneer. Kunt u mij misschien zeggen, hoe laat het is? man 2: (kijkt op groot polshorloge) Jazeker. Waar? man 1: Hoe bedoelt u, waar? man 2: In Tokio is het precies half drie; New York kwart voor zes vanmiddag. Vrij snelle hartslag hebt u trouwens. Als u daar dieper dan 65 meter mee duikt, komt u niet meer boven. Boordmaat 36½. Ja, maar dan moet u in Engeland kijken of er een zesje in de nek staat. man 1: Ik wou eigenlijk alleen maar weten hoe laat het is. Hier. Nu. man 2: Ja, daar vraagt u me wat. Ik hebt dit horloge nog maar kort, ik weet nog niet precies waar alles zit. Maar aan de stand van de zon te zien en de temperatuur...oktober, zou ik zeggen. En de vuilnisbakken staan buiten, ik denk dat het dinsdag is. Ik begin trouwens honger te krijgen, dus het zal wel tegen zevenen lopen. | |
Discussie‘Ik dacht datteh met name de kiezereh daar rechteh op heeft, dacht ik.’ ‘Wat ons voor ogen staat is eeneh duidelijke uitspraak van alle betrokkenen.’ ‘Wij willen op basiseh van een wederzijdseh vertrouwen, dat natuurlijk nog moet groeien, Keulen en Aken zijn ook nieteh...’ ‘Wat ik toch mis in uweh betoog, is eeneh duidelijk standpunt ten aanzieneh vaneh...een en ander.’ ‘Ik dachteh dateh ons standpunt inzake deze hele problematiek duidelijk is vastgelegdeh in ons program.’ ‘Ik blijf erbij dat dit een heleh vrijblijvende, ja zelfseh onduidelijke uitspraak is.’ ‘Wij zullen zeker een stukeh...’ ‘O, wij ook, maar dat impliceert bij óns een wederzijdseh...’ ‘Exacteh, maareh dat vindeneh wij nog niet genoeg.’ ‘Daarom zulleneh wijeh zekereh...’ ‘O, wijeh gaaneh daareh vaneh uiteh.’ | |
Tips voor geluidsjagersMiauw
Tjoeke tjoeke
Tuut
Grutto
Wam
Rinkeldekinkel
Knars
Twiet
Bim bam
Piep
Koekoek
Grr
| |
EspressoDe espressozaakjes rezen de laatste jaren als paddestoelen uit de klei. Hadden de Chinezen twee jaar geleden hun einddoel bereikt (in elke Nederlandse straat één Chinees restaurant), de Italianen zijn met hun koffiehuizen hard op weg, de Turkse restaurants volgen als goede derde. Met de Chinese restaurants hebben we natuurlijk geen enkele moeite meer, we bestellen een Tjap Tjoy als ware het zuurkool met worst; voor espressozaken overvalt ons vaak een lichte aanval van drempelvrees. Maar toch: al doende leert men. De eerste jaren vroegen we nog om ‘één zwarte koffie’, daarna haalden we menige rooie kop met de bestelling ‘één ekspresso’, maar vorige week zijn we erin geslaagd zonder stotteren ‘één kapoetjino met een tosti’ uit onze mond te laten vloeien. | |
GedichtNa lang beraad had ik besloten haar het gedicht tóch te geven. Ze deed gelukkig zelf open. Ik gaf het haar en rende zonder iets te zeggen de portiektrap weer af. jij bent van kobalts nikkel
en ivoren albast
jij bent in het ruisen van de dennen
en in het mos op de aarde
jij bent in het gouden boograamzonlicht
door jou zie ik de wereld in glas-en-lood
jij bent als een insekt mijn schedel
ingedrongen
een razen met de tanden op elkaar
ik nader je maar tot op de huid.
o worden wij een boom met sterke wortels
en laat ons blijven de delver en de hakker
tot het kobalt roest
en de boom vergaat
Wim | |
De pagina1.(We nemen een kijkje op zomaar een krantenredactie ergens in Nederland. Die ijsberende man in hemdsmouwen, met zonneklep, is hoofdredacteur Staal). Staal: Ik ben radeloos! Vorige week heb ik over drie kolommen aangekondigd dat morgen de eerste aflevering van Pagina Glitter zou verschijnen. M'n tachtig abonnees zien er reikhalzend naar uit. En ik héb nog niets! (klop, klop, klop) Binnen! Jan: Goedenmiddag mijnheer. Mijn naam is Jan en ik wil in de journalistiek. Staal: Ik geloof dat wij het samen best zullen kunnen vinden, Jan. Om te beginnen ga jij Pagina Glitter doen, | |
[pagina 16]
| |
de nieuwe showbizzroddelrubriek met smeuige en sappige informatie. Verder nog iets te vragen? Jan: Hup erin mijnheer. Roddeljournalist Jan, klinkt dat even goed. Meteen mijn moeder bellen. (af) | |
2.De volgende dag
Staal: Binnen, Jan! Jan: Hoi meneer. Scoop! Itempjes voor Pagina Glitter. Boulevardnieuws at his best! Staal: Steek maar 's van wal, Jan, dan steek ik een sumatraantje op. Jan: Ik heb het even nagegaan, maar de Amerikanen hebben helemaal niets in Cambodja te maken. Het gaat alleen om imperialistische, economische belangen. Ik had als kopje ‘Olie’ gedacht. Staal: (loopt rood aan) Dat is toch geen góssip, Jan. Dat interesseert de lezer toch niet. Cambodja, dat noemt 'ie boulevardnieuws! Jan: Maar 't is wáár, meneer. Staal: Dat doet er niet toe of het waar is. Het moet sappig, smeuig, de lezer moet smikkelen en smullen. Eruit en morgen verwacht ik andere koek! | |
3.De volgende morgen
Staal: Binnen Jan. Jan: Hier is Jan, met andere koek, meneer. Cruyff ligt met een gebroken been! Staal: Dat begint erop te lijken, Jan. Maar wie heeft het gebroken. Namen, ik wil namen. Jan: Het is niet echt gebroken, meneer. Maar het leek me wel een geinig bericht. Smeuig. Smikkelen, zoals u gisteren zelf kwijlde. Staal: Eruit en laat ik je hier niet terugzien voordat je andere roddelkoekjes hebt gebakken. Jan: Op mij kunt u staat maken, meneer. | |
4.Diezelfde zelfde middag
Staal: De deur is los, Jan kom maar binnen. Jan: Ha die meneer. Nu heb ik toch geloof ik wat u bedoelt. Staal: Dat zal tijd worden. Over een half uur zakt de krant. Jan: Houdt u maar vast, meneer, want wist u dat Mies Bouwman getrouwd is met Leen Timp? En weet u wie er regelmatig in de wastafel van het Hiltonhotel plast? Staal: Ja, die kerel van een Henk van der Meyden natuurlijk. Jan: Nee, Toon Hermans. En Gré Brouwenstein heeft iets met een dokter. Staal: Maar dat is toch achterhaald nieuws, dikkop! Ik wil dingen die niemand nog weet. Societyroddels. Wie waren er dronken en wat droegen ze. En wie wou er niet gezien worden en met wie. En haal je voeten van m'n bureau en eruit maar weer. | |
ZindelijkWij houden van poep- en piesgrappen. De amateurpsycholoog zegt in zo'n geval dat mensen die daar om moeten lachen, moeilijkheden hebben gehad bij het zindelijk worden. Ik heb m'n moeder er pas naar gevraagd. Ik was toen ik anderhalf jaar werd al zindelijk en mijn ouders kregen dat voor elkaar door mij om het uur op een potje te zetten. Ja, er werden zelfs hele schema's opgesteld voor de nachtelijke uren, elke nacht een uurtje later. Mijn moeder zegt dat de mensen er in die tijd zoveel werk van maakten, omdat er nog geen papieren weggooiluiers waren en baby's poepen en piesen zoveel dat er bijna niet tegenop te wassen valt. Mensen, geboren in 1965 en later, vinden poep- en piesgrappen niet meer leuk.
Wim | |
LachOp 18-jarige leeftijd dacht ik dat ik hem onder de knie had: de lach waarvoor alle vrouwen zouden vallen. Ik krulde mijn lippen naar buiten, zodat ze dikker leken en trok mijn linkermondhoek naar boven. Nu, tien jaar later, ben ik nog altijd vrijgezel.
Wim  |
|
