Den sedighen toet-steen
(1689)–Cornelis de Bie–
Auteursrechtvrij
[Folio *4v]
| |
Des Aucteurs op de deught des Arbeydts van oudts verbêldt in Wapen-schilden.Pratium non ville laborum De vrome wackerheyt, die stadich om haer recht
Met een lijdsaeme deught tegen de furi vecht,
En sal noyt voor t'ghewelt van wapenen verfaaghen,
Maer alle teghenspoet tot t'levens eynd' verdraaghen
sluyten. Tot dat sy sluyten can het staele grendel slot
Van Ianus tempel, daer den dullen oorloghs Godt
In woont, soo sietman dat trou liefde, om haer crachten
Geen betichtingh van de logentongh sal achten,
Om datse vol bedroch, jae sonder waerheyt is,
En van d'onnooselheyt geeft vals ghetuygenis:
Die als een gulde vliesch vreest voor gheen oorloghsstormen,
Mits het bewaert wort van serpenten, draken, wormen
En ander vreed' ghediert, die baeren schrick en schroom
Terwijlen dat het hanght aen eenen Eycken boom,
Daer niemand' desen schat: bestaen derft af te haelen
Als de gherechtigheyt, oft vreest de blicxems straelen
Des Donder-godts Iupijn, soo is de lief'd met t'loof
Belommert van d'olijf, dat sy tot niemands roof
En staet, dan voor de gen' die haer oprecht beminnen
Als d'jever tot de const, om d'edelheyt te winnen
Van haere deughden en volmaeckte gheesticheyt
Sulk eenen prijs en is niet cleyn van arrebeyt.
| |
[Folio *5v]
| |
Niet quaet is goet geseyt en t'wort voor goet verstaen
om dat het onderscheyt ons wyst de waerheyt aen
Van twee, dats quaet, en goet, en 't gene dat bestaet
in goet men kiesen moet, soo is den sin niet quaet.
|
|