Faems weer-galm
(1670)–Cornelis de Bie–
AuteursrechtvrijWyse sotticheyt.Ga naar margenoot+PAulus die seyt in sijnen brief tot de Corinthen, uyt den mondt van Christus, (leerende dat Godt die Wysheyt des wereldts lot ghemaeckt heeft) Ick sal te niet doen die wysheyt der wysen, ende die voorsienigheyt der voorsieniger sal ick verworpen. Ergo | |
[pagina 359]
| |
soo gaeget vast dat des menschen wysheyt sot is, om dat sy anders niet en doen als de opperste Wysheyt onder-soeken, ghelijck Paulus in den selven brief is seggende: VVaer is die wyse, waer is Ga naar margenoot+ die Schribe, waer is die onder-soeker deser werelt? en heeft Godt de wysheyt deser werelt niet dwaes gemaeckt? want om dat de werelt in Godts wysheyt Godt niet ghekent en heeft door haer wysheyt, soo heeft het Godt behaeghe door die dwaesheyt der Predicatien die geloovende salich te maeken. Maer die dwaes zyn voor de werelt die heeft Godt vercoren om dat hy die wyse beschaemen soude, Nos stulti propter Christum, wy zyn sot ter liefde van Christus, soo is meer te prysen Ga naar margenoot+ de wyse sotticheyt om Christus, als de sotte Wysheyt om de werelt. Het herte van den wysen is in sijn rechte hant, ende 't herte van den sot is in sijn slincke handt. In via stultus ambulat cum ipse insipiens sit, omnes stultos Ga naar margenoot+ aestimat: Eenen sot in den wegh wandelende als als hy sot is, acht alle menschen voor sotten. De menschen sullen de wyse altyt meer prysen als de sotten, sonder te bedencken dat-se selver sot zyn, en (gelijck de sotten) hun mede-broeders voor sot behoorden te achten, om dat-se meestendeel trachten naer wereltsche sotternyen, die vergankelijck zyn ende selden hun herten stellen op den Hemel die eeuwich is, die nochtans geen dinghen des werelts en acht schynt by de wyse sot te wesen, hoe wel dat hy wyser is, om dat hy niemandt daer door en soeckt te behaegen als Godt, schoon dat-men hem voor eenen sot beschuldicht. Stultorum infinitus est numerus. Ga naar margenoot+ Michol, Sauls dochter, uyt-gegaen zynde ende | |
[pagina 360]
| |
Ga naar margenoot+ ontmoetende David, seyde: Quam gloriosus fuit hodie Rex Israel, discooperiens se ante ancillas servorum suorum, & nudatus est, quasi nudetur unus de scurris. Hoe glorieus heeft die Coninck van Israel heden gheweest ontdeckende David sy selven voor de dienst-vrouwen van sijn knechten, ende hy is ontdeckt geweest gelijck ofter een van de schudden ontdeckt worde. Antwoordende Ga naar margenoot+ David daer teghen: Ante Dominum ludam & vilior siam: Ick sal voor den Heere spelen ende noch verworpender worden dan ick geweest hebbe. De wereltsche wyse menschen souden connen seggen dat David door de ontdeckinge van sijn lichaem, door het dansen en spelen voor de Arcke des verbondts, meer sot als wys was, om dat wyse lieden het spelen en dansen voor sotheyt achten. Maer ick segge dat dese schyn-sotticheyt wysheyt was, welcke wysheyt de wereltsche menschen niet en verstaen, want om dat dese ontdeckinge van sijn lichaem, spelen en dansen, voor sotheydt geacht wierdt, heeft David daer door aen alle menschen willen leeren de deught van ootmoedicheyt, als hy seyt: Ende ick sal ootmoedich wesen met myn ooghen ende met de dienst-vrouwen daer ghy af gesproken hebt sal ick glorieuser schynen, wel wetende dat de ootmoedicheyt alle deught en wysheyt te boven gaet. Ga naar margenoot+Waer op den H. Gregorius aen ons heeft achter-gelaten, een wyse sententie: seggende: Coram Deo egit vilia vel extrema, ut illa ex humilitate solidaret, quae coram hominibus gesserat fortia quid de ejus factis ab aliis sentiatur, ignore: ego David plus saltantem stupeo quam cum Goliat pugnantem pugnando quippe hostes subdidit; saltando autem coram Domino semetipsum vicit, quem Michol filia Saul ad huc ex timore Regii generis insana, | |
[pagina 361]
| |
cum humilit atum despiceret, dicens quam gloriosus &c. protinus audivit: vivit Dominus quia ludam &c David heeft de uyterste verachtelijcke wercken gedaen, om dat hy de selve door ootmoedicheyt voor Godt sou vast maeken, die hy sterck voor de menschen uyt-ghewerckt hadde, wat dat van sijn wercken by andere ghevoelt wordt en wete ick niet, ick David staen dansende meer verbaest, als vechtende met Goliat, want hy heeft al vechtende sijn vyanden verovert; maer al dansende voor den Heer sijn selven over-wonnen, &c. Eenen mensch die-men om sijn simpel en ootmoedich leven voor sot acht, thoont meer wysheyt door sijn simpelheyt, als eenen wysen door sijn dwaesheyt, om dat sulcken wysheyt veel minder is als sotheyt, want de gene die met sulcken dwase wysheyt beseten zyn, zyn veel arger als de sotten de welcke altyt meynen dat een ander met sulcken sotheyt over-goten is. Waerop Seneca seer aerdich spreeckt en seyt: Omnis affectus Ga naar margenoot+ habet, ut in eo, in quo ipse insanit: in idem putet alios insanire. het gene te seggen is: De gesteltenisse van den mensch is van soo danich natuer dat de gene waer door hy sot wordt, hem laet voor-staen en gelooft dat andere menschen daer door oock sot moeten worden. Ergo soo en behoorden wy geen sotte wysheyt maer wel een wyse sotheyt te volgen. dat is de simpelheyt door de oprechte deught van ootmoedicheyt, gelijck den voor-seyden Coninck Ga naar voetnoot+ | |
[pagina 362]
| |
David met meer andere Heyligen gedaen hebben, de welcke in hun leven voor simpel, sot en dwaes van de menschen geacht en by Godt in der eeuwicheyt verheven zyn, te lanck om d'exempelen daer van aen te wysen. Maer merckelijck gelet hebbende op het deughdelijck leven vande heylige Maria Magdalena de Pazzi van d'orden van onse L. Vrouwe de Monte Carmelo, de welcke in't jaer 1669. binnen Roomen seer solemnelijck gecanoniseert is, ende waer over d'Eerw: Paters die-men noemt de L. Vrovwen Broeders van de selve orden der Alder-heylichste Maeget Maria vanden Bergh Carmeli binnen de Heerelijcke Stadt ende Provincie van Mechelen, op den 9. September in den voor-noemden jaere hebben ghehouden eenen triumphandten Feest-dagh der selver Canonizatie, als wanneer den Eerw: Pater Valentinus à S. Amando, vermaert Predicant van de voor-seyde Oorden, tot meerder lof en eer vande H. Magdalena de Pazzi, heeft gedaen een gheleerde Oratie in het latyn, naer dat den seer Eerw: Heer Rhosnata Crils Abt van Tongerloo, &c. in de kercke der voorsz. Paters L. Vrouwen Broeders, hadde ghedaen den Goddelijcken dienst in volle solemniteyt. Soo is't dat my niet qualijck en is voor-ghevallen by desen voor een toe-maetjen te voegen een cleyn aen-wysinghe der deughden vande selve H. Magdalena de Pazzi, om dat het woordt Pazzi in de Italiaense spraeck is geseyt Sot over sulcx Magdalena de Sot, sot inden naem maer wys inde daet, ende vervolgende alsoo den voor-geroerden titel van Sotte Wysheyt geseyt, Sapiens Stultitia, hebbe goet ghedacht van | |
[pagina 363]
| |
Maghdalena de Pazzi, niet anders om cortheyt wille te seggen als dat dese H. Maeght soo uyt-gesteken heeft in deughden, datter noyt victorie van over-winninge der quaede becoringen en 'swerelts ydelheden, eenigen Heyligen soo heeft verciert, eenige wonderbaerheyt van mirakelen verlicht, ende door gratie tot de glorie verheven, oft men sal de selve in't leven van Magdalena bevinden, in vuegen dat sy door deughden in heylicheyt als een claer-blinckende Sonne den Hemel verlicht, want soo veel jaeren als sy beleeft heeft soo veel victorien tegen den duyvel, werelt en vlees ghewonnen, soo veel daeghen, soo veel gratien ontfangen, en soo veel uren soo veel oorsaeken van nieuwe glorie vercregen, de welcke in liefde tot haeren Bruydegom Godt Al-machtich altyt als een brandende fackel ontsteken was, en soo vierich dat-se dickwils buyten wetenschap is geweest van haer selven, door de gedurige contemplatien, ende revelatien die haer getrocken hebben, waer op wel passen de woorden van den honinghvloyigen Bernardus: Amor Sancta quaedam insania est. De liefde is een heylige sotheyt, en daer-om compt den sotten naem van Magdalena de Pazzi (d'welck sot geseyt is) wel over-een met dese heylighe sotheyt van liefde, want Magdalena is heylich verlicht ende wys, nochtans den naem beschuldicht haer voor sot. Neen beminden leser, om datse onwetende als sot is gheweest, daer-om was sy wys, ende vanden heyligen Geest soo verlicht, datse voor de werelt sot, ende voor Godt de alder-wyste scheen, daer-om heeft sy liever om de liefde van | |
[pagina 364]
| |
Godt als sot willen schynen, als wys om de gunst des werelts, Nos stulti propter Christum 1. Cor. 3. 18. iemandt die wys schynt te wesen, sal sot worden om dat hy wys soude syn. De gedenckweerdige jaerschriften gemaeckt by den voornoempden Eerw: Pater Valentinus comen hier tot lof van Magdalena seer wel te pas daer hy seyt stVLtItIa MagDaLenae LeX sapIentIae. EPIGRAMMA 1. II. III. 1669. 1670. Een goede Sotticheyt die maeckt veel werelts wysen
Want die om Godt word' sot is boven al te prysen,
Als Pazzia, die heeft verfoyt des werelts pracht
En hadd' sy't niet gedaen sy waer voor sot geacht.
Den bynaem Pazzi is, het gen' is sot te seggen
Maer dat den naem dus lieght het leven uyt can leggen.
Leert uyt sotheyt wysheyt haelen
Soo en suldy niet licht falen.
| |
[pagina 365]
| |
't IS te verwonderen dat het meestendeel vande menschen, sich soo haest stooren inden naem van eenen sot, alsmen de selve daermede beschuldicht, daer nochtans de sotticheyt, van Godt meer geacht wordt als wysheyt, gelijck hier voor in over-vloedt ghenoch bewesen is, de Joden hebben Godt selver voor sot gheacht, daer hy nochtans is de opperste wysheyt, en eeuwighe waerheyt, sy hebben hem voor eenen quaetdoender beschuldicht, daer hy nochtans is den ghever van alle goet, ende den straffer van alle quaet. * Si non esset hic male factor non tibi tradidißemus Ga naar margenoot+ eum. Waert dat desen geenen quaet-doender en waer, (soo de Joden spraken van Christus) wy en souden hem aen u niet gelevert hebben. Waer-tegen den heyligen, ende scherpsinnigen Aront Augustinus inspant dese redenen, tot wederlegginghe van de valsche beschuldinge, der vermaledyde Joden, seggende: Malefactoremne Ga naar margenoot+ hunc vocatis persidiosi accusatores! interrogentur atque respondeant ab immundis spiritibus liberati, sanati, Languidi, leprosi mundati, surdi audientes, muti loquentes, Caeci videntes, mortui resurgentes & quod omnia superat, stulti sapientes, utrum sit malefactor Jesus? dat is: Gy trouweloose en schelmse valsche beschuldigers die Godt voor eenen quaetdoender acht, dat men vraeght, en hoort nae d'antwoordt vande ghene die hy vande onsuyver duyvelen vorlost heeft, die de crachteloose gesont, die de melaetse gesuyvert, ende aen de doove gehoor gegeven heeft, de stommen doen spreken, de doode verrysen, de blinden doen sien, ende (dat het al te boven gaet) die de sotte heeft wys gemaeckt, | |
[pagina 366]
| |
oft desen heyligen man Jesus gebenedydt, is eenen quaetdoender, dat oversulcx hier voor den dach comen, allen de voorseyde getuygenen om de Joden vals te maecken, die soo onredelijck de Goddelijcke onnooselheydt hebben derven beschuldigen, en noch cruysen, die alle dese Mirakelen gedaen heft, en t'gene boven al segh ick noch eens de selve Mirakelen te boven gaet, dat hy den sot heeft wys gemaeckt: stulti sapientes daer nochtans geschreven staet, homo sine literis nil aliud est nisi asinus bipes vel homo amusus asimus bipes: eenen mensch sonder letteren, en is niet anders als eenen esel met twee voeten, oft den ongheleerden is eenen esel met twee voeten. Want had hy er vier het waer een beest, dat is te seggen om dat hy niet en weet, om syn simpelheyt de welcke Godt meer acht als de wysheyt, om dat de wysheyt al te hooch willende vliegen, oft te veel willende bedriegen, en te girich willende leven, den mensch can doen vallen, ende de siel doen verloren gaen, om dat sulcken siel leeft sonder oytmoedicheyt, en oversulcx ist veel beter te sijn eenen tweevoetighen esel sonder verstandt van argheyt, als eenen wysen vol dobbelheyt. De menschen die geensints hooverdich, opdrachtich, noch opgeblasen staet-girich en syn, maer levende seer oytmoedich, en verachtende alle wereltse plaisieren, jae gevende hun ryckdomen aen den armen, en om selver arm te leven, en sonder ryckdom in armoede te sterven, worden bespot ende voor sot geacht, ghelijck veel heylige Mannen geschiet is, die de sotternyen der menschen niet geacht en hebben, om | |
[pagina 367]
| |
dat sy hun hert al te vast aen de Goddelijcke wysheyt verbonden hadden, en hoe sy daer-om voor sotter aengesien werden, hoe meerder verdiensten van wysheyt sy daer-door gewonnen hebben. Gelijck Magdalena, de welcke veel liever sou gestorven hebben, als op eenige wereltse saecken haer hert te stellen, schoon datse dickwils sonder herte was, al is't datmen sonder hert niet en can leven, want sy was levende en doodt, doodt sonder hert, en nochtans in't leven met het hert van Jesus haeren bruydegom, en daerom heeft sy duysent mael gewenst te sterven, om eeuwich te leven, jae en cost niet leven ten waer datse daegelijcx was stervende met een nieu manier van leven, om Godt te dienen, ergo sy en had' voor de wereldt gheen leven, want sy was voor de werelt doodt, soekende altyt stervende te leven, en levende te sterven, tot dat sy heylichlijck inden Heer is gestorven, om te leven inder eeuwicheyt, gelijck haer wonder leven u breeder can aenwysen, dat Magdalena altyt op dese werelt, door haer heylich en wonder leven is begaeft geweest met een wyse sotheyt, ons daer-door willende leeren, dat-men soo wys moet syn, om de sotheyt des werelts te verachten, ende door deughden de hemelse dingen te beminnen, om dat selden mensch soo wys gevonden wordt, die de wereltse wellust can verlaten, en die de selve can vluchten en schouwen, begaet een wyse sotheyt, die beter is als een sotte wysheyt. Sic stulta mundi elegit Deus, ut confundat sapientes. Soo heeft Godt de sotticheyt bemint, om dat hy de wysheydt sou beschamen en verstooren. | |
[pagina 368]
| |
Syn des werelts wyse sotten
Niet veel sotter als de motten
Die stets vliegen om de keers
Tot dat sy met hunnen neers
Eens de heete vlam geraecken
Diese dan de doodt doet smaecken,
Sotte wysheyt licht bedrieght
Wyse sotheyt beter vlieght.
t'Is een sotticheyt te mallen
Maer t'is wysheyt naer het vallen
Wederom eens op te staen
Want daer hanght de welvaert aen.
t'Is een sotheyt te vergaeren
t'Gen de sielen can beswaeren
Maer t'is wysheyt die niet meer
En begeert, als deught en eer.
t'Is een sotheyt quaet te spreken
Van een andermans gebreken,
Maer t'is wysheyt datmen deckt
t'Gen den naem en faem bevleckt
t'Is een sotheyt voor de menschen
Die naer meer als noodtdruft wenschen,
Maer t'is wysheyt dat-men vraeght
t'Gen aen Godt den Heer behaeght.
t'Is een sotheyt t'ondersoecken
Al te hooch geleerde boecken
Die verstandt en sinnen rooft.
Datmen weldoet en gelooft
Is een wysheyt, die can geven
Een gerust gemoedt en leven,
t'Is een wyse sotheyt die
Swygen can en weet voor wie.
| |
[pagina 369]
| |
Sotte wysheyt leyt van binnen
In't gedacht, die door het minnen
Sotter loopen als een sot,
Iae de liefde boven Godt
En den Hemel willen stellen
Als sy 't herte soo licht quellen
Datse deur oft venster sien
Syn't geen sotte wyse lien?
Wyse sotten sijn te achten
Die naer geene wysheyt trachten,
Want hun sotticheyt is wys
En behoudt den hooghsten prys.
Hier med' wil ick't laeten blyven
En geen sotheyt meer beschryven
'k Laet haer liggen inden nest
Wyse sotheyt is het best.
OM dan te comen tot veerdere vermaninge, en eens te geraken inden wegh van Helena die mede brenght den Nepenthes, inden welcken is de vergetentheyt van alle sorgh, soo dunckt my goet gevonden te soecken een middel, alwaer ick de oprechte liefde en eendracht best sou verborghen connen vinden, om de selve op te wecken, en te brengen inde benouwde herten der menschen, tot uytroyinge van alle twisten, en krakeelen des oorlooghs, die gedurich vergeselschapt sijn met haet en nydt, hooverdicheyt, giricheyt, en onkuysheyt, gramschap, furie, en tweedracht, meer door de opstokeryen van eyghen baet, als t'goedt recht datse hebben, om door de twisten van oorloogh de landen te ontstellen, en te beroeren. Eylaes my dunckt datse | |
[pagina 370]
| |
veer uyt haer palen te soecken is, my dunckt datse met de waerheyt al langh de werelt uyt-gevlogen is, en door de goddeloose en rampsalige krakeelders, en muytmakers verdwenen, wee, wee hem die den eersten grondt-steen gheleyt heeft van desen twistigen oorloogh, en beroerte des landts, dat hy vry gedenckt de grouwelijcke straf, die de heel vlote van Griecken heeft doen verloren gaen, om eenen quaet-doender Aiax, ende datter om eenen Florus, binnen de stadt Jerusalem, sijn ghedoodt 630. menschen. Dat hy gedenckt hoe menige steden om sijnen twil sijn geruineert, en te niet gebracht, hoe menige arme weduwen en weesen, door hem alleen gemaeckt, en uyt-gesopen sijn, wat straffen hy daer-door verwachten can mach hy bedencken die plichtich en handtdadich is, t'gene ick den almogenden Godt alleen laet oordeelen. Wie can sijn Herts-tochten bedwingen, om sulcken wreede daden niet te beschuldighen, waer-door datmen siet het arm uytgeput Nederlandt overvallen te wesen met duysent tranen van medelyden. Als ick bepeys, hoe dat binnen Athenen eens werdt gespelt een tragedie, uytwysende veel treurighe actien van weedom, druck, en allenden, soo lese ick dat sekeren Polus (den eersten Acteur oft Comediant van dit schouwspel) in't verborgen op het tonneel had gebrocht, het gerymte van sijnen afgestorven sone, om sijn selven daer-door te connen bewegen, en te verwecken tot natuerelijcke treurige actien, ende dyenvolgende sijn personagie, op het drucke- | |
[pagina 371]
| |
lijckste te connen uyt-wercken, gelijck geschiet is. Ick mach wel seggen met den geleerden Petronius arbiter (die de heel werelt gelijckt by een Camer spel) dat allen de baetsoeckende menschen, die metter herten niet anders en wenschen als den oorloogh, om hyn eygen voordeel daer uyt te haelen, hun oogen maer eens en moesten slagen, op het afgecnaeght gerymt van ons bedruckt Nederlandt, dat door den oorlogh ontluystert, en berooft is van haeren glans van welvaert, rust en vrede, sy souden misschien wat meer beweeght worden, in't binnenste van hun herte, om restitutie te doen, van t'gene sy soo onrechtveerdichlijck door den oorloogh een ander ontrooft hebben. Eylaes sy blyven dolen, inden swaeren wegh van onrechtveerdicheyt, om de pracht des werelts niet te verlaten, noyt eens bedenckende op wat manier, sy de ryckdommen vercregen hebben, om datse al te seer omringht sijn, door den over-vloet van wellusten, die de conscientie heeft in slaep gewieght, sy en sien niet hoe menigen armen huysman, om hunnen t'wil geruineert en afgebrandt is, hoe menige maeght vercracht, hoe menige weduwe verstroeyt, en weesen vaderloos gemaeckt, Godts kercken uytgerooft, veel borgers verdruckt, en geestelijckheyt mishandelt, uytgheperst en bedorven, dat daer-door de straffe Godts (niet langer connende verdragen de vuyle sonden, die om dese rampen en oorlooghs onghevallen geschieden) soo wel over het hooft van de plichtige, als onnoosele dagelijcx is vallende, ghelijck wy sien aen de slechte neringhe, door be- | |
[pagina 372]
| |
dorven Coopmanschappen, ende de haetelijcke peste, daer het heel landt over-al mede besmet is, want den wille Godts, is d'opperste rechtveerdicheyt seyt Salvianus. Die meest de straf verdient wort dickwils minst geraeckt En het onnoosel bloet eens anders straffen smaeckt. Wie en sou dan niet wenschen, naer eenen onverbrekelijcken vrede, om sijn conscientie daer-door gerust te stellen, en Godt met geruster herten te dienen tot salicheyt, als door den oorloogh, sijn selven in swerelts goedt te becommeren, en Godt tot sijn verdoemenis te vergrammen, de vrucht van rechtveerdicheyt, word gesaeyt inden vrede, en die het selve saet verbreyden, worden met peys en vrede begaeft, pax enim corruptelae materia est, beati Pacifici, quoniam filij Dei vocabuntur. Ga naar margenoot* Si Dei vocantur filii qui pacem faciunt, procul dubio Sathanae sunt filii qui pacem confundunt: Salich sijnse die peys soecken, want sy sullen Godts kinderen genoempt worden, en is't dat sy Godts kinderen genoempt worden, sonder twyfel t'sijn kinderen vanden duyvel, die den peys verachten en niet en soecken. Sy en dencken niet dat de oogen van Godt noyt toe en gaen, maer alle dingen sien, die soo dicwils ontnomen hebben het leste hemde vanden armen, om hun selven in onnutte weldaet van overdaet, en hooverdy te onderhouden, sy en dencken niet dat sy den oppersten schuldenaer, iet sonder sijn wete ontdragen connen, dat sijn rechtveerdich sweert ons over-al volght, en licht can achterhalen eer wy te rugh sien, sy en dencken niet dat sy van minder cracht wesen als een vliege | |
[pagina 373]
| |
die soo haest gevangen, en vande spinne uyt-gesogen is, dat den duyvel, wesende de helsche spinne, over-al sijn webben uyt-spreydt, om de menschen als vliegen daer in te vangen, en soo de siel uyt t'lichaem gesogen hebbende, te sleuren naer den eeuwigen brandt, en altyt durende duysternissen, daer-om mach sulcken quaet wel met reden berispt worden, op dat niemand tot de ure des doodts in sijn herte en draeght den vuylen poel van sijn eygen sonden, want gelijck iemand door een quaede fortuyn, tot desperatie en raserny compt, en liggende op sijn bedde, sijn selven omwerpt door de becommeringe van de gedachten, en beswarenisse des herten, sijn selven doodt wenst, loopende in sijn eygen ongeluck, soo gaget met den mensch, die een ongeruste conscientie heeft, door onrechtveerdicheyt, en niet en can wedergeven dat hy gestolen heeft, want is het onrechtveerdich goedt versobbedopt, door pracht van costelijcke cleederen, boven sijnen staet versleten, door de keel ghejaeght, vertuyst, oft vercoopmanschapt, dan ist een beswaerenisse van spyt, en is hy daer-door de giricheyt wederhouden, om swygende, niet weder-om te geven, en voor den duyvel te varen. Sy thoonen hun geveynst sonder hun eyghen quaet te ontdecken, sy wysen hunnen brandt en niet een blussen, quid enim contra; peccunia non satiat sed irritat. Seneca. | |
[pagina 374]
| |
HEt gelt is de fonteyn van alle twistich quaet
Van oorloogh en krakeel en menich quaeden raedt,
Dat sijne meesters can naer t' vier der hellen dryven
Door d'onrechtveerdicheyt, en weet daer uyt te blyven
De giricheyt die is het quaetste dat-men vindt
Daer-om gebied u gelt en selver niet en dient.
|
|