Faems weer-galm

[p. 292]

Hekel-dicht.

VEranderingh van tydt is wonder aen te mercken
Om dat den tydt ons baert van jaer te jaer nieu wercken

t'Gen men de Mode noempt van alderhande dracht

Waer aen men kennen can de wanckelbare pracht

Van cleedingh en manier van leven naer de reden
Van t'schryven op den styl van nieuwe hofse seden

En sonderlingh in cunst van d'edel vry Pictuur

Oft suyver Poësy, elck wisselt sijn natuur,

Wel vyfentwintich-mael op corten tydt van jaeren
En baert nieuw werelden, naer d'uytlegh en verclaren

Van menich schryvers pen, sulcx datmen seggen mach

Veranderingh van tydt brenght wonders voor den dach.

Voor eerst wil ick een preuf hier van aen u bewysen
Hoe d'een te laken is en d'ander hoogh te prysen:

Te prysen d'oude eeuw van cleedinghs seeghbaerheyt

Te laken desen tydt om sijn lichtveerdicheyt.

Te prysen d'oude weth van trouhertige menschen:
Te laken t'quaet dat sy malcand'ren nu wenschen.

Te prysen d'eendracht die voortyts soo wert bemindt

Te laken haet en nydt die m'overal nu vint.

Te prysen rust en vred', vrintschap en liefde t'samen
Te laken heden-daeghs malcand'ren soo te blamen

Te prysen rechte trouw die eertyts wert geleert

Te laken d'eygen baet die hedendaegs floreert.

Te prysen al het gen' eertyts eens placht te deugen,
Te laken al het gen' nu wort gemenght met leugen.

Hoe wert Rethorica niet eertyts voorgestaen

Hoe menich geest niet placht by Musa school te gaen,

Hoe vred'saem sachmen niet de consten mede deelen
En winnen door de const veel silv're Lant-juweelen

[p. 293]

 

Dit bleeck al dicwils aen soo menich fraey Poeët

 

Die aende poësy heeft grooten tydt besteet,

 

En wert belauweriert met groen en eycken blaren

 

Schoon dat de vaersen niet (alsnu) soo achtbaer waren.

 

Wast een blasoen, rondeel, sonnet oft refereyn

 

De liefd van ieder een die was als doen gemeyn

 

En niet soo seer beschrickt van doncker wetenschappen

 

Want quam het veers te cort men wist het soo te lappen

 

Van woorden bygevoeght van onder half voet lanck

 

Schoon dat wat creupel gonck het smaeckten op den dranck

 

Men sach in dyer tyt de rymers triumpheren

 

Met t'slot van hunnen Prins, het was te excuseren

 

Want als de rym niet wel naer hunnen sin en sloot

 

Soo quamper eenen Saen, Idoon, Fyn, oft Mincot

 

Conduict, expert, subject, excues, oft verjolysen

 

En ander meer die licht sijn om u aen te wysen:

 

En evenwel wast soo dat niemant spaerden gelt

 

Om te begiften soo een const in rym gestelt.

 

Dat ded' de simpelheyt, die hun gedicht met trecken

 

Van dobbel sinnicheyt noyt wisten te bedecken:

 

t'En wert soo dicwils niet heirlesen oft heirknout

 

Als hedendaeghs de konst haer selven onderhout.

 

Men sach haer cael van hooft naeckt voets en sonder koussen

 

Uyt d'water slechs gesoon men kenden doen geen soussen

 

Die geven moeten smaeck daer nu wort op gelet,

 

t'Laderen is wel goet voor die eet geren vet,

 

Dus gaget met de konst die ieder wilt beschryven

 

Die niet laderen can moet uyt haer palen blyven

 

Want sonder boteram geen mager vlees en smaeckt

 

Ick vraegh den Leser oft ick heb den sin geraeckt.