Faems weer-galm
(1670)–Cornelis de Bie– Auteursrechtvrij
[pagina 273]
| |
Een boose vrou veracht wysheytLEest al d'historien die spreken van te trouwen
Bevinden sult dat al de wyste met quaey vrouwen
Vol ondeught sijn geplaeght, en soo gequelt geweest
Dat hy wel reden heeft die quade vrouwen vreest
Die niet alleenlijck seer ongeluckich maecken
De vast gebonden trouw door hun verwaende saecken
Maer oock de kinderen die hellen naer het quaet
Midts sy gecomen syn van sulck onvruchtbaer saet.
Dus is't veel beter sonder kinderen te sterven Ga naar margenoot+
Als voor de kinderen veel gelt en goet te erven
En dan een quaet geslacht te laeten hier op de aert
Veel beter is't altyt te blyven ongepaert.
Wat is't als ghy een vrou ryck en seer schoon sult crygen
Den ramp van yversucht doet liefde dicwils swygen.
De licht waen-trouwicheyt 'de geesten soo beroert
Dat eenen crygh van twist gedurich word gevoert
In't houwelijck, het gen' seer quaet is te verhoeden
Als d'iversucht vind plaets in't minste quaet vermoeden,
t'Gen' te beclagen is, want sy maeckt menich sot
Uytsinnich en verwoet, vergetende t'gebodt
Van liefde tot malcaer, de vreught van wedersyden
Verandert dan in druck in tegenspoet en lyden
De la mala muger te guarda
Y de la buena no fies nada.
VVacht u van quaede vrouwen,
En van goede te betrouwen
| |
[pagina 274]
| |
Dan is't een vagevier soo wel voor vrou als man
Daer niemand als de doodt hun af verlossen can,
d'Ergh-waen is sulcken pyn en smert, dat geene pennen
Beschryven sullen om den grond van 't quaet te kennen.
Wat onderdanicheyt vol innerlijck verdriet,
En is't niet voor den man die sijne vrou ontsiet.
Die tegen sijnen danck moet uyt t'geselschap blyven
Om quellingh te ontgaen van een lanckdurich kyven,
Wat pyn is't voor den man als hy niet doen en mach
Het gene dat hy wilt uyt enckelijck ontsach:
Wat lyden is't dat hy aen t'wyf verlof moet vraeghen
En seggen waer hy gaet om geenen last te draeghen.
Is't niet een slaverny voor eenen man van geest
Die nievers spreken mach om dat hy altyt vreest,
Wat druck is't dat een man begrimt word en bekeven
En niet als in krakeel met sijne vrou moet leven,
Een vrouwe booser is en felder van gemoet
Als een verbolgen zee met al haer baeren doet,
En nievers toe bequaem als achterclap te spreken
Tot schalckheyt en bedroch, geloft en trou te breken
Te slempen dach en nacht, t'gebreck van ieder een
Te seggen over-al, te treden op den teen
Die wyser sijn als sy in alderhande saecken,
En niet can doen als t'bed' te breken en te maecken.
Als eenen boteram op t'eten uyter handt
Om dat sy te luy te steken t'houdt in brandt
En voor den armen man daer-over wat te koken
Het gen' sy gerne doen sou cost sy vier aen-stoken,
Die niet en is gewoon als op de volle straet
Te proncken en te sien wat ieder een mistaet.
Och oft Licurgus weth noch eens werd onderhouwen
Als voormaels, rakende den staet van alle vrouwen,
| |
[pagina 275]
| |
Daer hy wel scherpelijck verbied aen Vaders, dat
Sy aen haer dochters geenen ryckdom gelt noch schat.
En souden laeten om naer hunne doodt te erven
Oft eenich houw'lijck goedt haer geven voor het sterven,
Om te beletten dat om schatten noch om gelt
Den maeghdom lyden sou peryckel van gewelt
O tydt o gulden tydt waer syt ghy hëen gevaren
Men toetst nu over-al om ryckdom ander snaeren,
Men trouwt nu liever een die sot is, om haer goedt
Als een die wys is en verstandich van gemoedt
Die geene bors en heeft, men schept nu meerder vreughden
In hondert ponden 't s'jaers als hondert duysent deughden.
Een ryckmans dochter word niet willende begeert
En niemand d'arme wilt al biddende, soo keert
Fortuyn den rugh van hun, die, schoon sy deughdich wesen
Net, fraey, en sonder goedt, den ryckdom word gepresen
Schoon hy te vinden waer by het mismaeckste lyf
Vol onneer sond' en schand' men koos die voor sijn wyf:
De suyverheydt nochtans is't pandtcier vande maeghden,
Die in een maeght aen Godt den Heer het meest behaeghden.
Wie wydmen maeghde palm als aen de suyverheyt
Die in het voorhooft pronckt van ons siels salicheydt,
Die als den hoogen staet can hoogen lof betreffen
Soo can de suyverheyt de vrouwen oock verheffen,
De schoone schoonder maeckt, de leelijcke verciert
En d'arme maeckse ryck, de rycke gemaniert.
Men vryden eertyts met de oogen om t'aenschouwen
De schoonheyt en den glans van diemen socht te trouwen,
Oock met de ooren, om te hooren haere faem
Vol deught en eerbaerheyt, men sach naer goeden naem
Maer nu is't seer verdraeyt, want vingers ende handen
Nu meer als d'oogh en oor in Venus liefde branden.
| |
[pagina 276]
| |
Om naer gesloten trou te rekenen het gelt
En niet en sien hoe dat is met de bruyt gestelt,
Tis nochtans beter een vrou sonder gelt te minnen
Als op't gelt sonder vrou te setten sijne sinnen,
Want een vrou sonder gelt u doen can goeden dienst
En veel gelt sonder vrou is goot verlies geen winst.
Een vrou die deughdlijck is behoortmen wel te croonen
Met t'costelijckste daer men t'lichaem med' can schoonen,
Want d'eerbaer suyver deught is weerdiger als goudt
En is den steunstock vander sielen onderhoudt,
Een vrou die god'loos is, lichtveerdich en vol sonden
Van vuyl oneerbaerheyt, geen monster wordt gevonden
Dat aen een vrou gelijckt, die boos is van natuer
Grammoedich quaet en fel, arghlistich, spytich, stuer:
En daer-om eertyts werd de vrouwen toe geschreven
Het quaetste met het best, want aen haer is gegeven
Den naem van alle deught, en oock van alle quaet
Want niet in quaet oft goet de vrou te boven gaet.
Amor incipiendus est auribus non oculis. Plutarchus |
|